1 jaar geleden
Mijn bevalling
'Met volledige ontsluiting kwam ik het ziekenhuis binnen'.
Bij mijn controle afspraak op 27 januari gaf ik aan dat ik absoluut niet wilde doorlopen tot aan 42-weken. De spanningen en mijn gedachte dat het alsnog 'mis' zou kunnen gaan was nog steeds aanwezig. Waar de controle afspraak gepland stond op 3 februari om waarschijnlijk gestript te worden keek ik zo ontzettend op naar die week.
Maar waar ik dacht dat het nog zolang zou duren.. Begon alles in een volle vaart.
Zondagochtend om 7.15uur werd ik wakker en leek het of ik in mijn bed had geplast. Ik voelde met mijn handen lekker gênant tussen m'n benen, het was nat! Ik tikte mijn vriend aan.. 'Ik denk dat mijn vliezen gebroken zijn!'. Waar hij zich snel heeft aangekleed en klaar was voor als we naar het ziekenhuis moesten. Nam ik contact op met het ziekenhuis, ik moest me in de middag om 15.30uur melden voor een CTG.
Na het douchen en uiteindelijk met veel moeite beneden te zijn gekomen begonnen de weeën, heftige weeën!
Toch maar weer gebeld met het ziekenhuis en aangegeven dat de weeën heftig aanwezig waren. Ze merkte onrust in mijn stem en stelde voor om ons te laten komen.
Waar ik vanuit de wc, strak met mijn voeten tegen de muur zat ben ik richting de auto gestrompeld en zijn we met een rot vaart richting het ziekenhuis zijn gereden. En zag ik op de klok van de auto 8.48uur voorbij komen.
In de rolstoel het ziekenhuis door, op de afdeling.. Patiëntenkaart, controle geboortedatum.. Jeetje wat duurde dat in mijn beleving lang! De triage kamer op, de verpleegkundigen kijkt mij aan en vraagt of ik het idee heb of ik moet persen. Vol ongeloof zeg ik; 'Jaa!'. De keuze was makkelijk gemaakt naar een kraamsuite toe. Eenmaal daaraan gekomen en dat allemaal in een klein uurtje.. Lig ik daar op het bed en in de kamer waar het allemaal gaat gebeuren!
Met een bloot onderlichaam kijk ik tussen mijn benen door een staat daar een assistent gynaecoloog. Bijzonder, zij (de ass. gynaecoloog) die bij ons het oriënterend fertiliteitsonderzoek op de voortplantingspoli heeft gedaan, en waar wij haar verder zijn tegen gekomen in het ziekenhuis traject. Ze gaat ons samen met de verpleegkundige assisteren met onze bevalling.
Waar mijn partner, de verpleegkundige en assistent gynaecoloog mij/ons begeleiden tijdens de bevalling hoor ik via de telefoon zeggen;
'Ze heeft volledige ontsluiting'.
Waar ik geen idee van had ben ik 'met volledige ontsluiting het ziekenhuis binnen gekomen'.
Om 9.17uur ben ik begonnen met de uitdrijving, en om 9.57uur was daar onze knapste zoon! Waar meteen mijn placenta kwam om 10.03uur.
Levend werd hij daar geboren, Joris Schweig♡.
Hij liet zich meteen horen, opgelucht en vol ongeloof. Hij is van ons!
En dat allemaal in een rotvaart op zondagochtend op 29 januari 2023!
-- instagramaccount; mamav_noraenjoris
