1 jaar geleden
Mijn beleving van een stortbevalling
De 1 uur & 21 minuten in het ziekenhuisbed tot alles weer helder werd
12 oktober 2022 02:56 uur - Ik wou dat ik precies kon uitleggen hoeveel deze foto voor me betekent. Dat dit moment, dit pure moment, is vastgelegd is goud waard.
Ik vond mijn bevalling verschrikkelijk. En dat mag.
Ik ben op natuurlijke wijze bevallen, zoals ik vooraf wilde. Ik ben zonder pijnstilling bevallen, zoals ik vooraf wilde. Ik ben bevallen in mijn voorkeursziekenhuis dat ik vooraf wilde.
Maar tussen het moment dat we met enkele cm ontsluiting aankwamen in het ziekenhuis en haar geboorte zat om precies te zijn 1 uur en 21 minuten.
1 uur en 21 minuten. Ik voel dat ik weer emotioneel word nu ik dit voor het eerst opschrijf. 1 uur en 21 minuten waarin ik nog niet eens het besef had dat ik echt aan het bevallen was. Waarin er gevoelsmatig geen tijd was om bij te komen van de weeën die vrijwel direct naar hun maximale piek schoten en ik overweldigd werd door de pijn. Ik die de controle volledig verloor door de snelheid en intensiteit, niet wetend wat ik met mijn eigen lichaam moest, maar mijn lichaam zich vervolgens letterlijk overgaf (o.a. veel braken). Geen tijd om pijnstilling te overwegen om het dragelijker te maken, omdat ik voelde dat ze er echt uit wilde en ik niks anders meer kon dan dit meisje op de wereld zetten.
Vervolgens was het nog twee uur lang een groot circus aan mijn bed. Een tweede persoon die moest kijken.. een derde.. een vierde.. omdat ze de ‘schade’ aan mijn lichaam niet goed konden bepalen. De twijfel of ze me op de bevalkamer konden hechten of dat ik alsnog naar de OK gebracht moest worden. Daar lig je dan vol spanning en angst. Smekend of het allemaal snel voorbij is. En nog steeds niet beseffende wat er de afgelopen uren was gebeurd.
Deze hele ervaring was 1 grote waas, maar toen was ze daar. En zag ik haar. Niks was meer helder, behalve deze 2 heldere ogen die me vanaf dat ze op m’n borst lag strak aan bleven kijken. Alsof ze wilde zeggen dat alles nu goed was. Dat we het goed hadden gedaan samen. Dat ze blij was dat ze er was.
En vanaf dit moment dat je ziet op de foto, werd alles weer helder.💖
Anoniem
Mijn dochter is met 37 weken naar huis gestuurd bandit het ziekenhuis. " Het kon nog wel 5 weken duren". Een uur later beviel ze in bad bij vrienden, 112 aan de telefoon om alles te begeleiden.
Anoniem
Oh zo herkenbaar! Hier o
Anoniem
Oeps dat ging niet helemaal goed. Hier om 4 uur in het ziekenhuis met 3/4 cm en om 5:17 is mijn zoontje geboren 😅
Maritvh
Ik weet hoe je je voelt. Bij mijn 2e braken om 7:00 mijn vliezen. In de loop van de ochtend kwam de verloskundige, toen had ik nog geen wee gehad (Alleen wat lichte kramp). Ze was er om 10:45, toen zat ik op 5 cm. Er gebeurde verder nog niet veel, dus ze heeft wat zitten wroeten. Om 11:00 kwamen de weeën ineens op gang en moest ik halsoverkop naar het ziekenhuis. Ik moest vanwege mijn eerdte bevalling naar het ziekenhuis, omdat de placenta toen niet kwam en ik 3l bloed verloor. Onderweg zat ik al persweeën weg te zuchten en moedten we nog voor een open brug wachten. 11:45 reden we voor het ziekenhuis, snel naar binnen. Om 11:52 was mijn zoontje er al.. Ik heb lang moeite gehad met het feit dat ik geen afscheid kon nemen van het zwanger zijn en me niet goed heb kunnen voorbereiden op de bevalling. De standaardreactie was: oh heerlijk! Echt een droombevalling zo snel. Ik vond het een hel.
Sharelywinkel
Bedankt voor het delen van jouw verhaal! Wat lijkt me dat verschrikkelijk om met persweeen in de auto te zitten voor een open brug.. veel liefs voor jou mama!❤️