III: De geboorte van Liz

Midden augustus 2018 kwamen wij er achter dat wij weer zwanger waren, iets sneller dan gepland maar meer dan welkom. Ik wilde namelijk tussen de 2 kids maximaal 2,5jaar hebben zitten. Sinterklaasmiddag kregen we te horen dat ons cadeautje een meisje zou zijn en datzelfde weekend hadden we dit nog aan de familie bekend gemaakt. Het liep allemaal vrij soepel, tot ik in de laatste weken steeds vaker minder leven voelde. Iedere week zat ik er 2 avonden.

25 april 2019De dag dat ons meisje 40 weken in mijn buik zit, de dag ervoor nog een afspraak gemaakt voor 40+6 voor controle van het hartje etc. Een beetje lacherig maakten we de afspraak op een tijd die eigenlijk niet makkelijk was, maar we gingen er een beetje vanuit dat ze net als haar broer met 40+5 geboren zou worden.

29 april 2019We hadden we haar weer te weinig gevoeld en moesten weer op controle komen. Alles was goed. De volgende dag werd ik gebeld door de verloskundige om een afspraak te plannen op 41 weken, want lichamelijk trok ik het inmiddels ook niet meer. Ik was er echt helemaal klaar mee.

2 mei 2019De 41w afspraak. Eerst moesten we aan de CTG en daarna in gesprek met de gynaecoloog. We kregen het over inleiden want hier hadden we het al vaker over gehad. Dit was iets wat Sander en ik beide zeer graag wilden. 3 mei was vol, 4 mei was vol, 5 mei startte ze niet, dan zou het 6 mei worden. Tenzij we geen problemen hadden met 4 mei en we op de dag zelf nog afgebeld konden worden. We hoefden elkaar niet eens aan te kijken en besloten om voor 4 mei te gaan.

4 mei 2019Jonah hebben we gisteren al uit logeren gedaan zodat wij zonder problemen ons om 7.00 op de afdeling konden melden. We werden begeleid naar verloskamer 10 en ik mocht plaatsnemen op het bed, mijn bloeddruk werd gemeten en er werd besproken wat ze precies gingen doen. Er werd gekeken of er al enige ontsluiting was (nog net geen 1cm). Ik werd verplaatst naar een andere kamer (70), kreeg een tabletje ingebracht en werd aan de CTG gelegd. Rond 12u zouden ze weer komen beoordelen. Ik werd weer aan de CTG gelegd en moest halverwege op mijn zij gaan liggen want ons meisje was aan het slapen. Om 13.15 kreeg ik weer een tabletje ingebracht want ik zat nog steeds op 1cm. Na een halfuur (nogmaals CTG) werd ik afgekoppeld en mochten we doen wat we wilden al we maar zouden melden als we van de afdeling afgingen.

Rond 16.45 werd ik wederom gecontroleerd (eerst CTG), daarna het 3e en laatste tabletje van de dag.

Ik begon rond 19.15 ontzettend veel krampen te krijgen en mocht gebruik maken van het bad dat ze op de afdeling hebben. Dat hield ik niet lang vol want door de warmte werd het alleen maar erger. Ik kreeg een kruik met warm water en er werd over slaapmedicatie gepraat want ik zat nog maar op 2cm. Om 23.00 zou er weer een controle plaats vinden om te kijken of ik al naar de verloskamers mocht om evt de vliezen te prikken. Helaas was dit nog niet het geval, maar kreeg ik wel de spuit om te slapen.

5 mei 2019Vanaf 2.00 was ik al wakker van de pijn. Heb heen en weer gelopen, gepuft en wat al niet meer om de pijn te laten zakken. Om 05.05 zijn we met 4cm ontsluiting naar de verloskamers verhuist. Daar hebben we even overlegd en werd er door ons duidelijk gemaakt dat ik een ruggenprik wilde. Dus op naar de OK. Wat een lieve man had ik deze keer! (Totaal anders dan bij Jonah.) Ook zijn verpleegkundige (of hoe het op die afdeling ook mag heten) was super tof. Ze luisterden naar ons ivm mijn naalden angst. Ze zeiden alleen iets over het desinfecterende spul dat wat koud aanvoelde en hoe ik moest gaan zitten. Ik liet hun hun gang gaan en zij mij. Daarna werd er ook nog een infuus aangebracht want de verpleegkundige op de verlos had er wat moeite mee (2x prikken en hij zat nog niet en heb er zelfs een drukzak op gehad. Bij de OK zat hij in een keer goed :P.

Eenmaal terug op de afdeling zat ik ineens op 9,5cm!! Om 8.42 werden de vliezen op 10cm gebroken (meconiumhoudend water). Ze konden voelen dat ze een halve sterrenkijker was (ze keek opzij). Een uurtje later werd de epidurale uitgezet en kreeg ik lichte wee opwekkers. Ik moest op mijn zij liggen want mevrouwtje vond het niet meer leuk daarbinnen. 11.30 mocht ik na wat rust voor de kleine en mij gaan persen. Ze vond dit niet leuk en na 10 minuten moest ik stoppen en op mijn zij gaan liggen. Op die manier gingen we verder. Met hulp van mijn man die mijn rechterknie omhooghield en de verpleegkundige die mijn linkerknie op het bed hield.

Om 12.12 was ons meisje dan eindelijk daar. Liz

In tegenstelling tot Jonah werd Liz bij mij neergelegd en heeft ze daar een uur gelegen. In dat uur hebben we onze ouders gebeld en zijn ze met Jonah naar het ziekenhuis gekomen om kennis te maken met onze knapperd. De arts heeft haar nog gecontroleerd en toen iedereen weer weg was en wij naar de kraamafdeling mochten heerlijk gedoucht en met zn tweetjes verder genoten van ons meisje