Hoe het kijken naar de geboortepatronen, mijn dochter rust heeft gebracht

Nu zal je waarschijnlijk denken, geboortepatronen? Nog nooit van gehoord. En dat is helemaal niet gek. Hier is jammer genoeg nog te weinig van bekend bij de meeste mensen.Geboortepatronen komen voort uit de prenatale tijd. De tijd dat we nog in onze buik van onze moeder verbleven en de geboorten. Dit klinkt erg vaag, maar dat is het zeer zeker niet.

Ik zal je meenemen in het verhaal van mijn dochter.Mijn dochter Aevy is nu drie jaar oud, maar haar zwangerschap en bevalling was alles behalve makkelijk. Om bij het begin te beginnen, ze is ons mooiste cadeautje ooit! Op het moment dat ik een positieve test in handen had, was ik even niet blij. Ik was in shock. Dit moet zij zeker gevoelt hebben, mijn emoties. Dit heeft plus minus een week geduurd en waren ik en mijn man echt super blij.Later in de zwangerschap kwam ik onder een enorme druk te staan op het werk. Dit leverde echt super veel stress op. Meer als dat ik aan kon. Omdat ik op dat moment eind verantwoordelijke was, kon ik ook niet eerder met zwangerschapsverlof. Of ja, dat dacht ik. Achteraf gezien had ik voor mezelf en mijn kindje moeten kiezen. Ik heb daar zeker veel van geleerd.Vanaf week 34/35 begon ook de zwangerschapsvergiftiging te spelen. Dit leverde ook weer stress op. Ik zat continu elke keer net onder de grens dat ze pas bij 41 + 3 ingrepen.Mijn bevalling werd ingeleid. De totale bevalling heeft 5,5 uur geduurd waarvan ik 4 uur lang een weeën storm heb gehad.  Door de zwangerschapsvergiftiging hield ik mega veel vocht vast, en van een goede conditie kon je ook niet meer spreken. Dit alles bij elkaar, heeft ervoor gezorgd dat Aevy met de vacuümpomp is geboren. Ik had de kracht niet voor het laatste 'zetje'. Hoe ik ook mijn best deed, helaas.Toen ze eenmaal geboren was, kwamen ze erachter dat ze echt veelte klein was. Dit is door de verloskundige en het ziekenhuis gemist. Mijn placenta werd naar het lab gestuurd voor onderzoek. Daar kwam eruit dat het bij de aanleg van de placenta al verkeerd was gegaan. Mijn dochter heeft dus letterlijk moeten vechten om in leven te blijven. Ze had voedingstoffen te kort.Gelukkig doet ze het tot de dag van vandaag super goed!Wat ik erg terug zie bij mijn dochter is, mag ik er wel of mag ik er niet zijn? Zeker als ze iemand voor het eerst ontmoet. Kan jij je voorstellen hoe het voor haar gevoel, een soort van heb afgewezen toen ik er achter kwam dat ik zwanger was van haar?Door de slechte placenta en daar bovenop ook nog de zwangerschapsvergiftiging, is ze echt continu met eten bezig. Er moet echt altijd iets van te eten in de buurt zijn. Ze heeft toen besloten van, oké ik deal hier mee, maar dit overkomt mij dus echt nooit meer. Toen ik dit niet wist, ging ik er tegen in. Vandaag de dag zorg ik er juist voor data er altijd iets te eten voor haar klaar staat. Zij mag eten zoveel ze wil. Het is aan mij en mijn man wat ze eet! Ze is hierdoor zoveel rustiger geworden, echt een verschil van dag en nacht.Doordat haar bevalling is ingeleid, heeft ze dus niet zelf de bevalling mogen beginnen. Dit merken wij thuis dus echt aan alles. Ze zegt bij alles, nee mama dat kan ik niet. Terwijl ik weet dat ze het wel zeker zelf kan. Wij geven haar de tijd en rust om haar laten te ervaren dat ze zoveel meer kan als dat ze zelf door heeft. Dat het echt niet erg is om hulp te vragen. Ik werd hier eerst moedeloos van. Nu ik weet waar dit vandaan komt, geeft het mij als moeder rust. En dat zorgt weer voor rust bij mijn dochter.En dan komen we bij de vacuümpomp, dit geboortepatroon merk ik misschien nog wel het meest! Stel jezelf eens voor hoe dit voor een baby moet voelen! Er wordt ´ineens´ iets op je hoofdje geplaats, en met een ruk wordt er aan je hoofd getrokken. Dit moet echt super pijnlijk zijn. Alle baby´s die worden geboren met de vacuümpomp hebben ook een punt hoofdje. Ja, het was nodig dat ze zo geboren is. Anders was het misschien wel heel anders afgelopen. Maar mijn lieve kleine Aevy heeft hier zo erg last van!Dat zit hem soms al in de kleinste dingen, zoals haren kammen, haren wassen, op tijd ergens naar toe moeten. Want jaag haar niet op hoor, dan zijn alle stoelen aan het dansen en is ons huis te klein.Ze wil echt zelf de touwtjes in handen hebben, en als dat niet lukt, reageert ze echt heel erg heftig. Ik merk dat meer kindjes hier echt last van hebben als ze via een vacuümpomp zijn geboren.

Ben jij benieuwd naar de geboortepatronen van jouw kind(eren), of misschien wel die van jezelf?Neem eens een kijk op www.geboorteuniek.nl