En toen begon eindelijk de bevalling..

We waren gebleven bij het moment dat mijn vliezen braken en ik stond te shaken naast ons bed want.. Cato zou nu toch wel heel snel komen.. in bed slapen lukte echt niet meer, ik had een giga buik en dat was mede door een goeie plas vruchtwater. En dat kwam er nu allemaal uit, je snapt slapen lukte echt niet. Ik ben maar naar beneden gegaan met allemaal handdoeken en zeiltjes. En ben op een soort troon in slaap gevallen voor een paar uur. Om 08:00 kreeg ik een appje. 

Verloskundige: al weeen? 

Ik: nee natuuuuuuuurlijk niet 

Verloskundige:  tis wel sensatie met jouw hè!!! 

Ik: ja het zal eens normaal gaan hè!? 

We spraken nog af dat de dienstdoende van die dag zou langskomen en de controles zou doen, en dan was het toch weer afwachten de komende uren.

De verloskundige kwam, de controles waren goed maar er gebeurde echt helemaal niks! 

We zijn zelfs nog naar de mc donalds gereden en een stuk gaan rijden voor de afleiding, en ik heb met m’n luier om nog een bakkie gedaan bij m’n zus. De uren gingen voorbij en het bleef akelig stil in mijn buik.. we moesten die avond naar het ziekenhuis voor een controle en vanaf dat moment zou ik toch medisch zijn, want dan had ik al bij 24 uur gebroken vliezen. En vanaf dat moment moet je terug komen naar het ziekenhuis zodra je alsnog weeën krijg. En zo gingen de uren voorbij. ‘S avonds kwam even de oppas en hebben we nog met heel mijn gezin zitten FaceTimen. Voor de zekerheid zei ik. Lee neem alles maar mee want daarlijk is het niet goed en moeten we daar blijven. Al bellend reden we naar Gorinchem en niets vermoedend stappen we dat O zo bekende ziekenhuis is..

Wordt vervolgd

Lees ook: Onverwachts zwanger: 'houd ik dit kindje?'