"De vroedvrouw zei dat het tussen m'n oren zat"

Dit is mijn verhaal.                   

Het was een mooie warme dag ik herinner me nog het was 24juli 2022. 

 Mijn man ,ik en de tante van mijn kwamen ineens inpulsief op het idee om met onze dochter naar Bobbejaanland te gaan ikzelf ben nergens in gegaan. 

 Ik genoot ervan om mijn dochter te zien genieten

Smiddags zijn we iets gaan eten als ik plotseling pijn begon te krijgen ik ging dus even naar wc en ontdekte dat ik een slijmprop verloren was 

ik dacht het zal niet zo erg zijn dus ik ging zelf even voelen en ik voelde dat ik opening had maar nog nie veel, ik voelde wel zijn hoofdje maar dat stuiterde terug naar boven als ik voelde dus ik keer terug naar tafel om verder te eten.

 Maar het duurde niet lang voor ik weer naar toilet moest ik begon te roepen omdat ik helse stekende pijn kreeg.

 Een omstander ging mijn man en tante inlichten en de mensen van het restaurant belde de hulpdiensten

 Eèn van de medewerkers had al ervaring en probeerde me zo goed mogelijk op te vangen Ik werd in een leegstaand winkelpand gelegd zodat ik toch afgelegen lag moest ik toch onverwachts bevallen.

Mijn dochtertje werd goed opgevangen door de mensen van Bobbejaanland

Ondertussen kwamen de hulpdiensten aan samen met de mug het hele plein in Bobbejaanland werd afgezet, en iedereen werd op afstand gehouden.

 ik werd op de brancard gelegd en naar de ambulance gebracht, mijn dochtertje zat buiten op haar gemak haar drankje te drinken als ze ineens riep succes e mama je gaat dat goed doen. 

 Mijn hartje brak mijn kleine meid moeten achter laten samen met haar papa.

Zij werden zij naar de parking begeleid door het personeel van Bobbejaanland zodat zij snel naar het ziekenhuis konden komen

De tante van mijn man zat vooraan in de ambulance zij ging mee om mij te ondersteunen.

Onderweg naar het ziekenhuis werd ik meermaals gecontroleerd maar er veranderde niks.

Nog altijd 3cm opening maar vliezen braken niet en als ze voelde voelde ze net gelijk mij dat zijn hoofdje naar boven stuiterde als ze voelde dus hij wilde niet indalen.

Aangekomen in ziekenhuis rechtstreekse naar het verloskwartier waar gynaecoloog kwam. 

Ze controleerde alles nam contact op met mijn gynaecoloog in Dendermonde en ze gaven me weeenremmers (voor de zoveelste keer weeenremmers)

Ik moest daar blijven tot ik overgebracht kon worden naar mijn eigen ziekenhuis.

Ik gaf al meerdere keren aan dat weeenremmers niet meer helpen en dat het toch geen nut had om alles stil te leggen.

Dag erna maandag 25juli 

Ben ik omstreek 15u30 opgehaald om mij met ambulance te vervoeren naar mijn eigen ziekenhuis.

Na een uurtje kwam ik aan in mijn ziekenhuizen waar ik werd opgevangen door de verpleegkundige van materniteit.

Assistent gynaecoloog kwam langs en zei da ze nog 1 dag weeenremmers gingen geven zo gezegt zo gedaan

 .

Dinsdag 26juli 

Mijn eigen gynaecoloog komt langs en zegt dat ze de weeenremmers gaan stoppen, dat het toch geen zin heeft om het nog te geven. Als hij wil komen dat hij mag komen ik had longrijping gehad meerdere keren, want ik had op 25weken al voorween en heb toen meerdere keren weeenremmers en longrijping gehad 

Mijn gynaecoloog zei als alles goed was ik morgen naar huis kon dat toch zeker nog week ging duren.

Ik zei hem dat ik vandaag of morgen aan bevallen ben, en dat de weeenremmers rapper uit men lijf zouden zijn dan hij denk.

We zullen zien zei hij al lachend, en ik antwoord hem je gaat zien dat ik gelijk heb.

Omstreeks 17u30 begon ik ween te krijgen 

Ik werd aan de monitor gelegd, maar door dat ik teveel vruchtwater op had konden mijn ween niet goed gemeten worden.

De vroedvrouw zei dat het tussen mijn oren zat, maar ik wist verdomd goed dat toch voelde wat ik voelde dus ik begon zelf te timen.

Uiteindelijk kwamen ze voelen en had ik meer opening.

 Ze deden een echo om te kijken hoe hij lag en hij lag met zijn hoofdje naar beneden dus geen stuitligging, oef gelukkig want Bradley lag tijdens zwangerschap veel in stuit 

Uiteindelijk mocht ik mijn spulletjes bij elkaar nemen en naar het verloskwartier.

Onderweg naar verloskwartier paar keer pauze moeten nemen, want ik kon niet meer van de pijn

 Ondertussen voelde ik Bradley weer draaien, en zei ik ja meneer ligt in stuit hij is gedraaid. De vroedvrouw zei da kan niet, en ik antwoord haar ik heb hem toch voelen draaien.

We zullen dadelijk nog eens echo nemen

Aangekomen op verloskwartier belde ik mijn man, na paar keer bellen nam hij eindelijk op 

Ik zei hem dat ik moest bevallen en dat hij moest komen.

Ik zag hem op beeld en hij zag helemaal wit. Hij moest overgeven was misselijk en kon amper op zijn benen staan. 

Dus hebben we besloten dat hij niet bij bevalling zou zijn omdat hij echt niet goed was .

We wilde het risico niet nemen dat hij hier iets voor kreeg tijdens de bevalling.

Ik heb dan de tante van mijn man gebeld / meter van Bradley, En zij is me komen bijstaan 

Ondertussen werd en een echo genomen en ik had gelijk, onze kleine Bradley was in stuitligging gaan liggen.

Ik zei zie je wel ik wist het e dat hij aan draaien was 

Ongeveer 10min later kwam ze aan  de tante van mijn man,en had ik ook al ruggenprik gevraagd.

Omdat ik de pijn echt niet meer aan kon..

De Mevrouw van anesthesie komt binnen en zei we gaan u ruggenprik geven.

Ik dacht ooh no bij men dochter trok ik weg dus nu waarschijnlijk weer

Ik boog voorover en ineens zei ze het is gedaan mijn reactie was euh nu al, das snel gedaan 

Mijn ruggenprik begon vrij snel te werken, dus ik was blij dat ik even pijn vrij was 

Er werd mij verteld welke gynaecoloog van wacht was, en ik zei ooh hell no ik beval niet bij hem vergeet.

Het mijn benen blijven toe tot morgen vroeg tot mijn gynaecoloog er is 

Er werd mij verteld dat mijn gynaecoloog van wacht wel reeds enkele jaren ervaring had met stuitligging bevallingen.

Het was dat of keizersnede ooh oke mijn man gebeld, die zei zeg maar dat ze u gynaecoloog bellen.

Maar mijn gynaecoloog had al aangegeven dat hij niet kwam, en dat ik het moest doen met gynaecoloog van wacht 

Ok we kunnen niet anders zeker dus. Gynaecoloog komt binnen voelt en zegt nog even geduld hebben je hebt nog maar 5cm ontsluiting.

Mijn vliezen waren nog altijd niet gebroken en Bradley lag nog altijd in stuitligging die wilde niet meer draaien  

Woensdag 27juli 00u15 

Gynaecoloog komt nog eens voelen en zeg ineens je hebt volledig ontsluiting.

We gaan alles klaarmaken maar mijn vliezen nog altijd niet gebroken, ze spande wel maar braken niet 

Nog snel echo om te kijken en ja Bradley lag nog altijd in stuitligging, ondertussen werd alles klaargemaakt.

Gynaecoloog zei ga nog ene keer voelen, en met kleine vinger beweging braken men vliezen ineens.

 Tot tegen de kast spoot mijn vruchtwater dan ging het ineens allemaal heel snel .

Gynaecoloog ging hem omkleden, en de vroedvrouw had 5min geluk dat ze nie tussen mijn benen stond.

Die was ook gedoopt geweest met vruchtwater dat er uit mij kwam.

Ze vroegen of ik ween voelde maar mijn ruggenprik stond te fel dat ik totaal niks voelde.

 Ze gaven me weenopwekkers maar zelfs deze voelde ik niet door mijn ruggenprik.

De gynaecoloog kwam terug binnen en zei we gaan beginnen, maar ik voelde nog altijd de weenopwekkers niet.

De vroedvrouw voelde aan mijn buik en zei ik voel een wee ge moogt persen, ik dacht Hallo ik voel niks ma goed ik zal persen.

De gynaecoloog was alles aan klaarmaken om mij te knippen, als de vroudvrouw zei het gaat komen.

Ja hou het nog even tegen zei de gynaecoloog, ja ma da gaat niet zei vroudvrouw.

Maar ik was ondertussen aan persen, als er  ineens een babypoepje tussen mijn benen ligt

Gynaecoloog legt alles aan de kant en zei mevrouw nu nog 1x persen dat hoofdje moet eruit, is als hoofdje blijf hangen kunnen we niks meer doen.

Ik dacht goed bezig meneer de gynaecoloog ge geeft mij echt goeie moed om verder te persen.

Dus ik pers een 2de keer en ja daar was hij dan om 00u38 is Bradley geboren.

Ik heb dus een gewone bevalling gehad met stuitligging.

Niet gescheurd niet geknipt dat was gewoon een droombevalling.

Mijn placenta kwam er ook zonder problemen mee naar buiten ik werd ondertussen verzorgd.

Mijn gynaecoloog zei ja dat was het dan, nu kan ik naar huis en ik dacht amaai das gemakkelijk geld verdienen.

 Ik word ook gynaecoloog

Ik werd door de vroudvrouw gewassen, en klaargemaakt om naar Bradley te gaan op NEO.

Bradley werd meegenomen om te controleren, want bij is tenslotte 6 weekjes te vroeg geboren en werd meegenomen naar NEO

Bradley was 44,5cm en woog 2kg490.

Een klein uurtje erna mochten de tante (meter van (Bradley), en ik naar NEO om hem te zien. Na bezoek op Neo werd ik naar de kamer gebracht om te rusten.

Ik mocht niet uit bed omdat ik ruggenprik heb gehad, maar nog geen 2uur later stond ik al op NEO om mijn zoontje eten te geven.

Ik kreeg onder mijn voeten omdat ik eigenlijk nog niet uit bed mocht vanwege ruggenprik, maar ik wilde zoveel mogelijk bij mijn zoontje zijn.

De kinderarts zei dat Bradley totaal geen prematuur gewicht heeft dat hij eigenlijk mee naar huis zou mogen, maar omdat zijn saturatie niet goed was.

Hij toch moest blijven want zijn longen  waren nog niet goed.

Bradley heeft 18dagen op Neo gelegen.

Smorgens komt mijn gynaecoloog binnen en zegt hij kon niet wachten zeker, en ik zei je ziet e ik had gelijk dat hij nog ging komen.

Ik zei je dat het geen week ging duren.

En mijn gynaecoloog lachte en zei je had inderdaad gelijk.

Een dikke proficiat met u kindje.

En wat heb ik gehoord een stuitligging gehad, en niet gescheurd of geknipt zijn ze niet veel die dat kunnen navertellen.

De meeste stuitliggingen zijn keizersnede, maar je ziet u gynaecoloog van wacht heeft met zijn jaren ervaring met stuitbevalling.

Gezorgd dat je een goeie bevalling hebt gehad, nog veel succes en weg was hij 

Elke dag zat ik in hier ziekenhuis van half 8 smorgens tot half 10savonds, elke moment wilde ik zoveel mogelijk bij hem zijn.

Maar na een paar dagen begon het door te wegen, zo zeiden de vroudvrouwen dat ik beter mijn rust kon nemen.

Dus ik ging smiddags naar huis paar uur slapen en erna stond ik er weer voor de laatste 2 avondvoedingen.

Dus ik ging van half 8 tot half 1 , dan naar huis slapen en op half 5 stond ik terug ziekenhuis tot half 10.

18augustus 2022  dan mocht hem eindelijk mee naar huis nemen.

Eindelijk kon het genieten beginnen.

Nu is hij een flinke jongen van bijna 9 maandjes en zou je niet zeggen dat hij te vroeg geboren is 

Dit was mijn verhaal van mijn bevalling van mijn zoontje .

Als jullie nog vragen hebben stel ze gerust ik antwoord jullie met veel plezier 

Dikke kus 💋😘 Kimberly

Leestip: "Geboren om 22:47 uur? M'n mond valt open van verbazing"