4 jaar geleden
Breath.
Mijn droombevalling werd werkelijkheid.
Het is 12 september en ik zit aan tafel bij mijn schoonzusje. Ze is vandaag jarig en we plagen haar dat ik misschien wel beval op haar verjaardag. We lachen hard maar ik ben ondertussen 39 weken en 4 dagen zwanger en al 3 keer gestript. Het zou best eens kunnen gebeuren vandaag. Mijn lijf is op en daarom ben ik dus al meermaals gestript. Een bevalling komt er niet van maar ondertussen is mijn baarmoedermond verweekt en heb ik 3 centimeter ontsluiting. De afgelopen weken zijn slopend geweest want het rommelde enorm. Voorweeën die de hele nacht aanhielden. Gék werd ik er van. En nu is het dus 12 september, Zoë is logeren bij opa en oma en Roy en ik kijken elkaar aan. "Zullen we mijn zus even in de maling nemen?" zegt hij. Ik wikkel een baby born van Zoë in doeken en we videobellen haar.... Binnen een paar seconde neemt ze op en we zien haar verschrikte gezicht: "Is er een..." GRAPJE. Ze slaagt een zucht van opluchting. "Gelukkig, ik hoef mijn verjaardag niet te delen."
Het is ondertussen rond 19:00 uur en we bellen mijn ouders op of Zoë naar huis komt want het wordt laat. Ze heeft een hele drukke dag gehad én de nacht ervoor bij mijn ouders geslapen dus ze zal wel kapot zijn. We besluiten haar op te halen. Terwijl ik bij mijn ouders zit merk ik dat ik best wel vaak last heb van harde buiken. Ik heb ze al weken en vandaag zijn ze al de hele dag voelbaar. Maar terwijl ik met mijn moeder praat val ik toch af en toe even stil. Na een bakje koffie gaan we naar huis en brengen we Zoë naar bed.
02:00 uur in de nacht en ik kan niet slapen. De voorweeën nemen toe. En af en toe zit er 1 tussen met een scherpe pijn. De verloskundige vertelde mij een paar dagen geleden dat ik dan even onder de douche moest gaan staan. Vaak nemen de voorweeën dan wel af. Dus zo geschiedde. Ik voel me weer wat rustiger en ik probeer te slapen. Ik slaap oké maar ik word een aantal keer wakker van een scherpe wee. Hoe vaak ze komen weet ik niet want na de wee val ik weer rustig in slaap. Totdat ik wakker schiet om 7:30. Ik grijp Roy's hand. Dat was een wee. Ik kan ze niet meer negeren. om 8:20 bel ik de verloskundige om langs te komen en mijn moeder om Zoë op te halen. Omdat ik de antibiotica voor GBS moet krijgen wil ik zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. Rond kwart voor 9 is de verloskundige bij ons thuis en stelt ze vast dat ik inderdaad weeën heb. We gaan naar het ziekenhuis zodat ik de antibiotica kan krijgen en ze stelt voor dat ze die een uur laten inwerken en als de weeën niet doorzetten dat ze dan mijn vliezen zal breken. Ik stem in.
Rond half 10 geeft de verloskundige van het ziekenhuis mij de antibioticakuur en mijn geboortefotograaf (tevens een goede vriendin) komt ook binnen lopen. Right on time! Even later merk ik dat mijn weeën afnemen in duur. Ze komen regelmatig maar ze duren minder lang. Wanneer ik dit uitspreek naar de verloskundige geeft ze aan dat ze mijn vliezen graag wil breken want ook zij vind het nog wat te gezellig op de kamer. Bij Zoë duurde mijn bevalling maar 5.5 uur waarvan ik 2 uur heb geperst. De verloskundige geeft aan dat ze daarom vermoed dat wanneer ze mijn vliezen breekt, het heel snel zal gaan. Dat klinkt mij als muziek in de oren. Om 10:40 doet ze inwendig onderzoek en zit ik nog steeds op de 3 centimeter waar ik al aardig wat dagen mee rond loop. Bij de wee de daarop volgt breekt ze mijn vliezen en schiet ik direct door naar 5 centimeter. Bij Zoë braken mijn vliezen spontaan aan het begin van mijn bevalling en ik weet daarom niet zo goed wat me overkomt. Ik krijg namelijk direct mega sterke weeën. Na 2 weeën besluit ik dan ook onder de douche te gaan zitten. Staan lukt me niet meer.
Elke wee wordt krachtiger. En ik kruip in mijn bubbel. 10 seconde in ademen, 10 seconde uit. Precies wat ik heb geleerd bij mijn hypnobirthing cursus. Het is lastig want de weeën zijn ondertussen zo sterk dat ik soms bijna flauwval. Roy moest even plassen en daarom is mijn vriendin maar achter mij gaan staan. Volgensmij is ze als de dood dat ik van mijn graatje ga. Toch voelt het niet alsof ik de controle verlies. Ik weet dat deze krachtige weeën voor goede ontsluiting zorgen en ik merk ook dat ik al enigzins persdrang heb. Kan dat wel? Mijn vliezen zijn nog geen 15 minuten geleden gebroken. Ik vraag de verloskundige mij te controleren en ze verteld me dat ik op 7 centimeter zit. Ik wil daarom graag in bad ondanks dat hij nog niet helemaal vol zit.
Zodra ik in het bad stap voel ik me zó kalm. Ik voel me prettig in het water en wee na wee beland ik dieper in mijn bubbel. De weeën doen goed pijn en ondertussen voel ik de persdrang steeds meer. Dus zodra ik in het bad zit voelt de verloskundige nogmaals op mijn verzoek. Nog steeds 7 centimeter. Maar goed, de vorige controle was daarnet nog, logisch dat er nog niks is veranderd. Toch geeft de verloskundige aan dat als ik merk aan mijn lichaam dat ik de persdrang niet kan bedwingen dat ik heel rustig iets mag mee duwen. Ik heb nog niet dat extreme pers gevoel dus ik probeer het wat langer vol te houden.
Het is nu bijna 5 voor 12 wanneer ik een beetje schrik. Mijn lichaam begint als een reactie op een wee mee te persen. Ik voel de baby dalen. Het enige wat ik verschrikt uit breng is het woord "persen". De verloskundige trekt direct haar handschoenen aan. Ze controleert me inwendig en geeft aan dat ze nog een klein randje voelt maar dat ze deze op een volgende wee weg zal duwen en ik mee mag persen. Nu al? Een uur en 15 minuten geleden werden mijn vliezen gebroken!
Ik merk dat ik niet voldoende kracht heb in het water om dit kindje ter wereld te brengen dus ik wil op mijn hurken gaan zitten. De verloskundige roept dat ze in deze positie geen goed zicht heeft op de baby. Ik voel me wat geïrriteerd. Ik wil hurkent persen in bad. Bij Zoë stond ik ook. Maar omdat ik nu in een bad zit kan dit niet. Shit. Ik denk na en besluit uit bad te gaan. Ondanks dat ik dolgraag in het water wil bevallen besef ik me dat als ik in het bad blijf, het nog heel lang kan duren. Daar heb ik niet zoveel zin in.
Ik stap het water uit en ga op bed liggen. Het kost me veel kracht en even ben ik bang dat het me weer 2 uur gaat kosten. Maar dan hoor ik de verlossende zin van de verloskundige: "Debbie, bij de volgende perswee moet je stoppen met persen en gaan blazen zodra ik het zeg." Ah, die zin herken ik van mijn eerste bevalling. Het is bijna zover. Dat wegblazen bleek ik toch nog een paar persweeën te moeten doen maar toen, na 37 minuten persen, na een totale bevalling van 1 uur en 52 minuten werd om 12:28 onze zoon Jay Ryan Henry Lether geboren. Een wolk van een baby van 53 cm lang en 3860 gram zwaar. Volgens de verloskundige was zijn gewicht de reden dat ik ook nu wat langer nodig had om te persen. Maar goed, 37 minuten in vergelijking met 2 uur persen is voor mij niks.
Jay is ondertussen ruim 3 weken oud en ik zit nogsteeds op een wolk met Roy. Ik wilde dolgraag een snelle bevalling in het water en dat is ook gebeurd. De weeën waren heel pittig maar door de ademhalingsoefeningen waar ik al weken mee aan het oefenen was, kon ik het goed uithouden. Roy stond aan mijn zijde en wist wanneer ik hem nodig had (of juist niet). En wat ik dus ook zo mooi vind is dat de bevalling is vastgelegd door een vriendin. Vlak na mijn bevalling werden in veel ziekenhuizen de corona maatregelen aangescherpt en was de 3e persoon niet meer toegestaan. Voor ons was de enige maatregel dat onze dochter niet langs mocht komen maar dat hebben we niet als vervelend ervaren. Het was eigenlijk best fijn om even tijd met zijn 3e te hebben. Omdat de bevalling zo snel ging moest ik namelijk echt even bijkomen. Door de GBS kuur moest ik even in het ziekenhuis blijven en na een middag en nachtje rust, zijn we in de ochtend lekker naar huis gegaan.
Bij thuiskomt heb ik trouwens direct onze geboortekaartjes verzonden. We hadden besloten dat we geen kraambezoek wilde (op een paar familieleden na) en op het geboortekaartje hadden we geschreven dat we een kraamfeestje gaven. Ik wilde de kaartjes zo snel mogelijk versturen zodat ik niet tig keer hoefde uit te leggen dat we geen kraambezoek ontvingen. In een vorige blog vroeg ik jullie waar ik een kaartje kon laten maken die ik rechtstreeks kon versturen naar de ontvangers en jullie gaven mij een heleboel tips. Heel heel heel erg bedankt hiervoor! Door jullie ben ik terecht gekomen bij kaartje2go. En dit is hem geworden:
El83
Van harte gefeliciteerd!
Demammavan
Wat een voorbeeld bevalling en prachtige foto's ♥️
Damaya
Gefeliciteerd!!