11 maanden geleden
Bevallingsverhaaltje
De onzekerheid, de flashbacks, de trauma’s…
Tijdens mijn zwangerschap van Connor heb ik weinig gedeeld hierover. Terwijl het best een heftige tijd was. De onzekerheid na de miskraam (28 januari 2022), de onzekerheid na Charlie of dit kindje wel gezond zou zijn, levensvatbaar, kwaliteit van leven… extra controles, extra echo’s, afspraken met klinisch genetica, hoge bloeddruk dus medische bevalling…
De bevalling van Connor, nou daar komt ie:
Op 29 december 2022 werd ik gebeld door de gynaecoloog, ze zei: “Je mag kiezen: morgen of overmorgen.”
Ik was blij want het voelde alsof ik een tikkende tijdbom was met mijn hoge bloeddruk en ik wilde geen enkel risico lopen. Dus mijn antwoord kun je wel raden: “Morgen, helemaal top!” 👍🏻
Toen ik de volgende dag aankwam in het ziekenhuis en we naar de kamer werden gebracht… Het voelde gewoon kut. En zo ben ik niet. Ik kan alles normaal gesproken best makkelijk loslaten.
Nu vlogen er allemaal beelden aan mij voorbij, ik was hier natuurlijk niet meer geweest sinds de bevalling van Charlie.
Ik heb drie dagen in onzekerheid in dit ziekenhuis gelegen, om daarna overgeplaatst te worden naar het AMC. Was Charlie een jongen of een meisje? Dat was op dat moment de grootste vraag. En achteraf bleek het zijn kleinste probleem te zijn... 💔
Op 30 december liepen we de afdeling met de verloskamers op voor de inleiding van de bevalling van Connor, en de eerste verpleegkundige die ik zie, is degene die heeft geprobeerd Charlie flesjes melk te geven omdat het mij toen "niet lukte".
Dat hij echt niet zelf kon drinken, bleek later pas…
Maar hoe lief deze verpleegkundige ook was. Ik schrok 🥲 en kreeg meteen 100.000 flashbacks naar toen. Die eerste 3 dagen met Charlie. Hier. In ditzelfde ziekenhuis.
En ik dacht ineens alleen maar: wat nou als deze baby ook niet gezond is?
Ik werd zo onzeker…
Terwijl, na alle extra controles was ik vol vertrouwen dat alles goed zou zijn!
Nadat de ballon was geplaatst kreeg ik al snel weeën dus het deed zijn werk.
Marc ging even eten voor ons halen en toen…….
…En toen heb ik een heerlijke Happy Meal van de Mac gegeten. 🍟🤣
Kort daarna floepte de ballon eruit en zat ik dus op 3-4 cm ontsluiting.
Dit ging ook zo bij de bevalling van Charlie en toen kreeg ik destijds een weeënstorm en daar was Charlie opeens al om 23:08 diezelfde dag.
Dus ik dacht: het gaat nú beginnen!
En.. er gebeurde helemaal niks. 😂
Dus heerlijk geslapen, in het ziekenhuis, ik dan, manlief klaagt nog steeds over het slaapbankje alsof hij heeft moeten bevallen… 🫠
We waren al vroeg wakker dus even gedoucht en klaargemaakt voor “de échte inleiding”.
Ik begreep nu pas waarom ze me niet serieus namen tijdens de bevalling van Charlie.
Maar blijkbaar was dít de “normale” manier van een inleiding dat je gewoon nog even een nachtje kan slapen en dan een infuus krijgt.
Dat was bij Charlie ook niet nodig en de verpleegkundige wimpelde me toen tijdens mijn weeënstorm ook steeds af dat ik maar paracetamol moest nemen en een half uur later was daar Charlie 🙈 of eigenlijk heette hij toen nog Liz, want dat het een jongen was ipv een meisje, wisten we toen nog niet…) 🩵🩷
31 december 2022
Ik kreeg een infuus en werd begeleid door een lieve verpleegkundige. Door mijn vorige bevallingservaringen (sterrenkijkers 🥳) wilde ik deze keer graag morfine als pijnstilling als het echt te heftig zou worden voor me. En ze zegt: als het moment daar is, geef je maar een gil. Nou, ik zal je zeggen, dat heb ik gedaan. 🤣
Rond half 12 werd het toch wel zo pijnlijk dat ik vroeg om de morfine. Het antwoord was: “Sorry de gynaecoloog is even bezig dus dat kan nu niet!” 😱
Maar rond 12:00 kwam de gynaecoloog en toen ging het zo snel dat ze niet meer weg kon. Ook Connor bleek een sterrenkijker! 😅 Maar van de gynaecoloog moest ik allemaal trucjes doen en is hij gedraaid. En om 12:48 was hij daar.
Ik was zó blij (duh) maar ook nog steeds zó onzeker.
Is hij gezond? Gaat hij kunnen zitten, kruipen, lopen en praten?
Charlie was immers ook de eerste 2 weken van zijn leven dagelijks, minstens 3 keer gecheckt door allerlei artsen. Niemand van hen maakte zich toen zorgen om Charlie, ik wel.
En toen stond op mijn gelukskoekje voor 2023: “Maak je geen zorgen.” 🥲
❤️💔
