Bevallingsverhaal: de baby moest blijven zitten

Op vrijdagmorgen mochten we binnen gaan voor de inleiding. Na het op school afzetten van onze dochter reden we door.

Oké. Vanaf het begin dan nu.

Op woensdagavond had ik controle. Ik was ondertussen 39 weken en 3 dagen ver. Al sinds de 38 weken was het enorm aftellen en hopen dat hij zou komen aangezien bij onze dochter op 37+5 mijn water gebroken was en zij op 38 weken geboren is.

Maar meneertje had er dus nog geen zin in. Ik kreeg ondertussen wekelijks controle omdat ik wel al heel wat voorweeen had die echt pijn konden doen, maar die na een nachtje (of een paar uur) slapen terug gingen liggen. Ik was op. Moe, uitgeput, mijn lichaam kon niet meer.

Dus op de bewuste woensdagavond bleef onze dochter bij mijn man want ik moest aan de monitor. Uiteindelijk 1uur aangelegen omdat hij niet aan stond en dus niets was geregistreerd. Toen mocht ik bij de gynaecoloog. Even de monitor bespreken, bespreken hoe ik mij voelde en dan toucheren. Wat voor verschrikkelijks is dit toch 🥺 dit deed zo’n pijn. En bleek ik ook nog maar 1cm opening te hebben. 😮‍💨

Verkondigde mijn gynaecoloog ook heel leuk dat hij vrijdagavond in verlof ging voor 2 weken.

Ik kreeg het knallend benauwd. De baby zou dus moeten blijven zitten tot aan 41 +5 weken. Dat zou ik echt niet meer volhouden.

De gynaecoloog deed nog een echo en zei dat ons zoontje het super deed, mooi groot en goed van gewicht. Het vruchtwater minderde wel alsook de plaats.

We bespraken het, en ik heb de gynaecoloog kunnen overhalen dat hij mocht komen. 🥳 op vrijdagmorgen mochten we om 8u binnen gaan en ze gingen zorgen dat we ons zoontje tegen 's avonds in onze armen zouden hebben. 

Trending op Mamaplaats: "Mijn hart in duizend stukken"