Bevalling in een grote roes

Bevallen doe je zo zeggen ze dan nee dames er is geen draaiboekje voor een bevalling.
Was het maar zo dat je alles na kon doen uit een boekje en je hier over leerde. Maar dit alles leer je pas als het zo ver is. En het is me toch een feest halleluja.

Mijn uitgerekende datum was 25-11-2014
Maar ons meneertje kondigde zichzelf nog niet aan helaas want wat was ik voort nieuwsgierig en niet alleen ik mijn partner ook en de familie en vrienden om ons heen op wie zou hij of zij lijken want wij wisten niet wat het zou worden we wilde dit als een verassing houden. 26-11-2014 sochtends ging ik naar het toilet en mensen hebben het wel eens over een slijmprop verliezen en ik dacht dat het dat toch echt was stiekem hoopte ik het natuurlijk ook maar de gekke kwaaltjes wat ze zeggen bleven uit. ik ging nog even vrolijk op visite bij mijn ouders en had nog nergens last van dus ik dacht het zal nog wel even duren helaas. ik ben naar huis gegaan rond de avond en ook toen nog niks wat jammer nou dachten mijn partner en ik. Savonds om 20:00 dacht ik zal het dit dan zijn wat zeurende pijn zo in je rug en moeizaam opgang komen waardoor ik nog maar even een lekkere warme douche nam. rond de klok van 00:00 werd het een soort van ween effect en geloof me je weet bij een eerste niet wat je moet voelen of denkt te voelen dus we hebben de verloskundige maar gebeld en die was een klein halfuurtje gearriveerd maar op dat moment zakte de moed me in de schoenen. want ik had helaas nog maar 1 cm ontsluiting maar ik kon niet eens meer normaal blijven staan want de ween kwamen te snel en heftig ineens uit het niets. De verloskundige bleef bij ons om even af te wachten wat het zou doen iets later toch al 2 a 3 cm maar de pijn was niet te houden ik kende dit gevoel niet een hel leek het wel.

De verloskundige belde het ziekenhuis dat we er aan kwamen en ik graag pijnstilling wilde want ik dacht dat ik het niet uit zou houden zo gedaan om 02:15 waren we gearriveerd in het ziekenhuis en werd ik helemaal ready gemaakt met alles erop en eraan we moesten nog wachten op de gene die een ruggenprik kon zetten dus deden we dit maar. ik kuchten en pufte door de weeën heen die alleen maar erger werden en heftiger en dat zonder enkele verdoving. Ik zij en dacht dat ik dood zou gaan op het moment dat mijn ontsluiting werd gemeten was het 03:15 toen had ik nog maar 4 cm wat een teleurstelling was dit waarop de dokter tegen mij zij nou jongedame dit kan nog gerust wat uurtjes gaan duren waardoor ik dacht hell no dat gaat mij niet gebeuren deze pijn een dag lang. Ondertussen pufte ik maar door de verloskundige was met ons mee gereden naar het ziekenhuis en bleef bij ons omdat ik extreme pijn had steunde ze mij samen met mijn partner. om 03:40 kwam de persoon binnen die een ruggenprik mocht zetten in het ziekenhuis maar waarop ik zij dat ik dacht te moeten persen en wat bleek jawel ik had binnen een klein half uurtje volledige ontsluiting. Niet gek dus dat de pijn niet te houden was. Hierdoor mocht ik om 3:45 toch gaan persen en jawel zonder enkele verdovingen op de automatische vrouwelijke piloot zeggen we dan maar. Maar ook dat is niet altijd een pretje het duurde 30 minuutjes voordat onze kleine vriend werd geboren een half uur persen dat viel nog mee en wat knipjes verder waar je geen bal van voelt. Dit alles was het dubbel en dwars waard toen ze onze kleine milan bij mij neerlegde was ik verkocht wat een prachtig mannetje en zo perfect en volmaakt beter kon gewoon niet. Ondanks dat had ik veel bloed verloren en kon onze kleine man zich in het begin nog niet op temperatuur houden. waardoor we na ruim 8 uur na de bevalling het ziekenhuis pas mochten verlaten maar ook dit maakte me niks meer uit. Na dat ik bevallen was gaf ik nergens niks meer om milan was het mooiste wat me kon overkomen en hier moet je van genieten hoe pijn het ook doet ze zeggen dat je dit vergeet en geloof me dat doe je niet maar het is iets moois om met je mee te dragen.

zelf kan ik me weinig herinneren van het pers en geboorte gedeelte hierna word je pas weer echt helder dat is wel heel heftig. en zonde van het moment als er ooit een 2de  komt wil ik het misschien wel filmen puur voor de ervaring.

Dit alles was het dubbel en dwars waard dus dames ben niet bang voor wat er komt moeder natuur waaronder jij dus kan het aan zoals elk anders.