Bevallen met 37,2 weken met 42 graden koorts

01-09-2017

Sochtends op controle geweest in het ziekenhuis waarbij een plan gemaakt werd om mij in te leiden. Manlief was nog aan het golfen toen ik telefoon kreeg van de verloskundige in het ziekenhuis: Wij zijn tot het besluit gekomen om vanavond een ballon te plaatsen en jou hier te houden om alles goed in de gaten te kunnen houden, en dan zullen wij morgenochtend kijken of wij je vliezen kunnen breken. Jullie mogen je vanavond om 19:00 melden op de afdeling deze bevind zich op de 4e etage tot vanavond! Ik legde mijn telefoon neer en ik raakte lichtelijk in paniek. Kan dit geen kwaad voor de kleine? Komt het wel allemaal goed? Shit het gaat echt gebeuren! Ik ben er nog helemaal niet klaar voor dacht ik, terwijl ik mijn man belde met het nieuws hoorde ik dat hij ook niet wist hoe te reageren. Ik verzekerde hem om gerust nog 1 of 2 biertjes te drinken hopelijk komt die dan iets meer tot rust. Bij thuiskomst hebben we samen wat gegeten, niet dat dit een groot succes was aangezien wij morgen papa en mama zullen heetten. (Als het goed is) 3x alles gecheckt stappen we de auto in en rijden naar het ziekenhuis. 

Wij meldden ons stipt om 19:00 in het ziekenhuis waarbij wij verzocht worden even plaats te nemen en dat ze ons zo op komen halen. Dan in mijn ooghoek zie ik een bekende en ik dacht nee! dalijk zeggen ze dat ik in het ziekenhuis sta op het punt een kind te krijgen. Nadat we even gepraat hadden verzekerde ze mij dat ze stil zou zijn en dat luchte ergens best wel op. Die paar minuten wachten duurde uren terwijl ze ons na 5 min al op kwamen halen. Ik mocht plaats nemen in die prachtige stoel waar je je benen lekker in de beugels mag leggen zodat ze het ballonnetje kunnen plaatsen, doordat ik last van mijn bekken had was dit geen pretje kan ik je vertellen. Eenmaal klaar werd ik naar mijn kamer gebracht en werd er precies verteld wat mij te wachten stond.

Om te beginnen was het belangrijk dat ik rust nam aangezien ik al 2 weken amper sliep en 0 energie had, vervolgens vertelde ze mij dat ze om 07:00 kwamen om te controleren of het ballonnetje zijn werk gedaan had als dit het geval was zouden ze deze verwijderen en mijn vliezen gaan breken en de rest zou dan vanzelf volgen. Door alle zenuwen van mij en mijn man stuurde ik hem naar huis puur voor zijn rust want ja snachts kan die toch niets voor me betekenen. Die nacht heb ik geen oog dicht gedaan want ik ging kapot van de pijn daar beneden maar ja ze komen om 07:00 controleren en horen dan wel verder. Eindelijk was het 07:00 en kwam de verloskundige binnen super leuke meid van de zelfde leeftijd wat ik zelf heel prettig vond. Ga lekker liggen dan kijk ik even zei ze, en ik hoorde oei! Ik met grote ogen van wat is er aan de hand? Nou zegt ze de ballon hebben ze verkeerd geplaatst dus wij zullen hem nu eerst leeg moeten maken en eruit halen en deze weer opnieuw moeten plaatsen met extra vloeistof en dan laten we jou voor vandaag met rust en kijken we morgen vroeg om 07:00 verder. Op dat moment dat ze het gingen uitvoeren had ik zoveel pijn dat ik wilde dat mijn man er al zou zijn. Nou het is gelukt sorry van de pijn zei ze maar we zullen je nauwlettend in de gaten houden als er iets is druk je maar op de bel. De rest van de dag hebben we niet veel gedaan spelletjes gespeeld en geprobeerd wat te eten. In de avond stuurde ik mijn man weer na huis en dat ik hem zou bellen als er iets zou gebeuren. Na 2 uur kwam die al terug want het voelde niet goed voor hem om mij alleen te laten en hij kwam naast mij liggen. Terwijl meneer lekker lag te slapen liep ik alleen maar rond van de pijn die kut bekken ook zei ik tegen mijzelf! Dan weer onder de heette douche dan weer lopen, toch maar weer even in bed gaan liggen en zo ging het nog wel even door. Totdat mijn man wakker werd en zei waarom druk je niet op die knop? Nou lieverd die komen om 07:00 dat is over 3 uurtjes ongeveer. DRUK NU OP DIE KNOP! Ik dacht oke laten we maar duwen voordat meneer boos wordt haha. En ja hoor de verloskundige zegt je hebt weëen we sluiten je aan op de ctg komt helemaal goed! Nou ik voelde de ogen van mijn man in me rug brandden en ik reageerde meteen van ja weet ik veel hoe weëen aanvoelen. 

Om 07:00 werd het ballonnetje verwijderd en zat ik op 4cm ontsluiting om 08:00 werden mijn vliezen gebroken en toen was het afwachten. De weëen werden heftiger en ik ben onder een warme douche gaan zitten om 12:00 werd het me allemaa te veel en besloot ik om een ruggenprik te nemen deze kon alleen pas om 13:00 geplaatst worden aangezien de anesthesist nog naar het ziekenhuis moest komen. Dat uurtje duurde heel lang maar om 13:00 was het dan zover hij zat erin en ik dacht meteen dat ik de marathon kon gaan lopen, helaas was dit van korte duur want om 14:00 voelde ik de weëen alweer en toen ging alles als een waas aan mij voorbij. Op vertrouwen van mijn man zijn verhaal heb ik niet veel meer meegekregen en sliep ik tussen de weëen door. Het bleek dat ik 42 graden koorts had en dat ze me plat hadden gespoten met de vloeistof van de ruggenprik en de paracetamol vloog er ook doorheen. Om 18:15 kwam de gynaecoloog kijken het enigste wat ik mee kreeg was keizersnede. Mijn man vertelde mij dat het toen heel snel ging mijn ogen waren helemaal rood de koorts was nog aanwezig ik lag erbij alsof ik bewusteloos was het ritje naar de ok kan ik mij nog vaag herrineren eenmaal in de ok had ik een helder moment alles werd uitgelegd en we zouden onze zoon snel vast houden. Enigste wat ik voelde was een druk op mijn buik en hoorde het personeel van de OK praten over hoe hun weekend geweest was. En dan ineens hoorde wij hem en ons geluk kon niet op alles viel ineens van je schouder af daar is hij dan onze Mason geboren om 19:12 op 03-09-2017.