40 weken + 1 dag 2/3

Woensdag  1 december, Ik was 40 weken en 1 dag zwanger om precies te zijn. De dag daarvoor was de “laatste” afspraak bij de verloskundige. Als de bevalling niet vanzelf op gang zou komen , zouden ze me dinsdag 7 december met 41 weken gaan strippen.

Ik had niet verwacht dat ik de 40 weken zou aantikken. Ik was er zo sterk van overtuigd dat ik met 37 weken zou bevallen. Tuurlijk ben je opgelucht , je hebt je kindje 9 maanden mogen dragen en hopelijk mag je die straks in je armen sluiten. 

Buitenom dat ik m’n schoenen niet aan krijg en ik uit bed moet rollen had ik niet het gevoel dat ik hoogzwanger was. Nja ik had wel last van buikkrampen in de avond maar ze werden na 2 krampen achter elkaar niet sterker en na vorige keer schoof ik alles weg op loos alarm. Ik besloot elke dag wel even weg te gaan. De kans dat mijn vliezen zouden breken in de supermarkt of ergens anders was naar mijn gevoel veelte klein.

In de ochtend voel ik me prima. Ik breng Jaeley naar school en ga daarna om de boodschappen. Ik vond in de middag in een drukke supermarkt staan met een dikke buik helemaal niks. Na het ontbijt zit ik uren in de babykamer. Niet dat ik daar wat te zoeken heb , want alles stond al klaar met 30 weken. Ik fantaseer er op los. Over een paar dagen ligt hier hopelijk gewoon een mini mensje.

Ik was plan om in de middag op bezoek te gaan bij m’n moeder. Maar ik begin me langzaam steeds slechter te voelen. Ik voel me zo moe ineens , misselijk en de pijn komt van alle kanten. Met hoofdpijn ga ik in bed liggen en val ik in slaap. Na een dutje van 2,5 uur gaat het wat beter , omdat ik me nog wel slap voel vraag ik aan lars of hij na het sporten jaeley van de BSO kan halen zodat ik op het gemakje uit bed kan komen. Het moment dat ik opsta komen er weer lichte krampje en harde buiken.

Had ik gedacht dat m’n lichaam zich aan het klaarmaken was voor de bevalling? Zeker niet!

De avond verloopt voor de rest vrij rustig. We eten , kijken een filmpje. Nadat jaeley in bed kruipt , leg ik haar kleren klaar voor de volgende dag en stap ik de douch in. Na het douchen voel ik me nog slap en moe, ik wil niks anders dan naar bed en slapen. Ik schrik wakker van de buikpijn, ik was zo moe dat ik blijkbaar weer in slaap was gevallen. Ik lig nog even wakker , ik voel me vreemd en al snel weet ik waarom. Rond 23:30 komt de 1e kramp en het houdt even aan. Ik probeer opnieuw in slaap te vallen maar door de buikpijn lukt het niet. Dit keer zijn het niet alleen lichte krampen maar ook steken. Ik merk dat er regelmaat in zit dus ik besluit te timen.

Daar komt weer steek en de timer gaat aan..

Het lijkt wel een eeuwigheid te duren maar in werkelijkheid duurt het maar 6 minuten. Ik wacht nog even voordat ik Lars erbij roep maar na 6 weeën van 7 a 8 minuten roep ik Lars. Hij stapt binnen , kijkt me aan en loopt naar binnen “ Het is begonnen he” 

Hij stuurt alvast een bericht naar z’n werkgever voor het geval dit tekens waren van de bevalling. De weeën blijven komen en houden tussen 5-8 minuten aan. Ik merk aan mezelf dat ik zenuwachtig wordt , gaat het nu echt komen?

De combinatie van de krampen en de zenuwen maken me misselijk. We kijken nog even tv en het idee was om in slaap te vallen, maar het lukt niet. Of laten we zeggen het lukt mij niet , Lars ligt heerlijk naast me te slapen. 

Ik heb het bloedheet , het is 02:30 , de weeën worden heftiger en zelfs na een warme douch om de pijn te verzachten val ik niet in slaap. Tijdens het douchen ben ik wel weer bloed verloren dus ik ben er eigenlijk voor 85% zeker van dat de bevalling is begonnen. Ik hoop dat ik na het plassen in slaap val want ik wil echt even op kracht komen. Na het afvegen zie ik dikke klonten slijm en bloed. Ik krijg van de schrik tranen , het is echt begonnen. Ik app m’n moeder

“ ik denk dat je morgen niet kan werken “ en app de foto door. Ze is nog wakker en vraagt of ik de verloskundige al heb gebeld en wat er staat op de belbrief dat je mee krijgt voor de bevalling. Alleen had ik mijn belbrief netjes in mijn bevallingskoffer gedaan en die zat al in de auto en op internet staan teveel verschillende dingen. 

Zelfs na het plassen kom ik niet in slaap. Om Lars niet wakker te maken ga ik naar de woonkamer. Tijdens de weeën door probeer ik jaeley haar koffer in te pakken. Het gaat moeizaam en om 03;30 breek ik. Ik lig op de bank met een kruik en elke steek voelt erger dan de ander. Stel je voor dat de verloskundige morgen komt en ik heb 0 centimeter ontsluiting … 

Wil je ook deel 1 lezen van de bevalling? Klik hier!