Wanneer je bijna zeker bent dat de bevalling is begonnen.

13 November 2021

Ik ga heel eerlijk met jullie zijn , ik was doodsbang voor de bevalling. Ik heb in de 40 weken zoveel bevallingsverhalen gelezen en dan vooral horror bevallingen. Ik weet niet of ik het las om mezelf gerust te stellen of om mezelf voor te bereiden.

Als ik nadacht over de bevalling kreeg ik paniek. Ik weet nog dat ik met 35 weken onder de douch nadacht over de pijn, ik kreeg het benauwd en moest even zitten.

“ Ik kan dit helemaal niet , het gaat zoveel pijn doen. Ik wil het liefst geen pijnbestrijding maar ik wil niet zoveel pijn. Hij zou er toch uit moeten , hij kan moeilijk weken blijven zitten. Maar wat als ik uitscheur en geopereerd moet worden? ” De zelfde gedachtes bleven maar door m’n hoofd spoken.

Ik was er ook sterk van overtuigd dat ik met 37 weken zou bevallen. Als je mijn zoekopdrachten van google had gezien bestond het alleen maar uit

“ Beval je van je 2e kindje eerder of later?”

“Hoe groot is de kans dat je baby eerder komt”

“ Hoe is je 2e bevalling?”

Ga zo maar door.. ik weet dat het eigenlijk nergens op slaat. Elke zwangerschap & bevalling is anders, maar ik zocht me rot. Maar heel eerlijk , ik las ook alleen de verhalen waar ik het antwoord op kreeg wat ik wou.

13 November 2021 - 37 weken en 3 dagen

Ik was een avondje alleen thuis , m’n vriend was naar de film. De laatste avond weg met vrienden voordat de kleine er is. Ik kreeg lichte krampjes en het hield eventjes aan maar ze gingen daarna snel weer weg. Oh god! Zouden dat de weeën zijn? Na de 36 weken dacht bij elke pijn dat de bevalling zou beginnen.

Na 5 minuten kreeg ik weer lichte krampjes. Misschien moet ik gewoon even plassen. Waggelend loop ik naar de wc en voel ik dat water/plas langs m’n been naar beneden stroomt.

Op de wc probeer ik met een papiertje het water op te vangen. Het water is licht roze, zou dat vruchtwater zijn? En weer komen er krampjes.

Ik besluit m’n vriend een berichtje te sturen , maar geef ook aan dat hij zich geen zorgen hoeft te maken. De krampjes zijn er nog steeds maar ze worden niet heftiger en ze blijven ook niet lang. Ik besluit weer om op de bank te gaan zitten. En ja hoor! Weer krampjes maar dit keer met de timer aan. Ze komen om de 9 minuten en begin gelijk weer op google te kijken. Op google lees ik dat de 1e weeën ongeveer 5-10 minuten duren. Ik stuur een appje naar m’n ma en binnen 3 minuten videobelt ze.

“ En? Heb je veel pijn? “ vraagt ze

“ Mwua , valt mee. Voelt gewoon als lichte steekjes”

Ze voegt m’n tante toe aan het gesprek. We praten even, na 15 minuten beëindig ik het gesprek om te gaan douchen. De warme waterstralen tegen m’n buik voelen als een opluchting. Onder de douch verlies ik een beetje bloed. Ik schiet in de lach van de zenuwen. Ben ik bang? Opgelucht? Blij? Ik weet het niet. Ik blijf nog even onder de douch staan  

Maar na het douchen zijn de krampjes weg , compleet verdwenen. Ik verlies ook niks meer. M’n vriend komt na de film direct naar huis. We praten even bij en gaan daarna naar bed. Het is stil , geen krampjes en geen bloed of water verlies. 

De verloskundige is de volgende dag langsgekomen om het te dubbelchecken. Ik verloor geen vruchtwater , het was helaas gewoon plas. De krampjes waren oefenweeën. 

Wil je ook deel 2 lezen van de bevalling? Klik hier!