3x bevallen (deel 3)

Tranen in m'n ogen, ik ben op de eerste hulp met m'n zoon. Hij is nog geen 3 en ze hebben me zojuist vertelt dat hij opgenomen wordt vanwege een virale longontsteking. Zo dramatisch is het niet, maar die stomme hormonen.

Een rolstoel wordt gehaald en ik wordt met mijn kortademige, futloze zoon naar de kinderafdeling gebracht, want met 38 weken hoef je niet te lopen vinden ze.

Ook de stretcher wordt omgeruild voor een bed,  want dat kan echt niet.

Over 10 dagen ben ik uitgerekend, op de afdeling vinden ze het spannend want wat nou als. Ik ben bezig met mijn zoon en bovendien gaan we er van begin af aan eigenlijk al vanuit dat ook deze later komt. We hebben nog geen eens een naam en we weten wederom niet wat het wordt dus moeten nog over 2 namen beslissen. Mijn man en ik grappen nog naar elkaar goed te luisteren naar de namen van alle verplegers en artsen die voorbij komen, misschien zit er iets tussen.

3 Nachten verblijf ik met mijn zoon in het ziekenhuis. Je hebt een bed, maar echt slapen/rusten doe je niet.

Dinsdagochtend, vandaag precies 39 weken, het is 5 uur en ik heb last van krampen. Niet raar na de afgelopen dagen en nachten. Op de kamer is douche van niks met een te hoge douchekruk. Terwijl ik er zit denk ik verlangend aan m'n ruime badkamer thuis. Half 7, aangekleed sta ik weer naast m'n zoon z'n bed. Weeën, want ja dat zijn het, volgen elkaar vlot op. In mijn hoofd ben ik er nog niet klaar voor, als ie nou nog 1 dagje blijft zitten, maar ik kan mezelf niet voor de gek houden. De baby komt eraan.

Om 7 uur gaat mijn mans wekker, dus om 5 over 7 bel ik om aan te geven dat ie niet hoeft te gaan werken vandaag. Hij pakt de spullen bij elkaar en komt naar het ziekenhuis. 

We bellen de verloskundige, ze timed mijn weeën tijdens het gesprek en bepaald aan de hand van het gesprek, de weeën en mijn vorige 2 bevallingen dat we hier in 't ziekenhuis gaan bevallen. Nu naar huis rijden zag ik ook niet meer zitten. 

Zij regelt dat we ergens terecht kunnen, wij regelen opa voor ons over enthousiaste mannetje die weer grote broer gaat worden en we gaan naar de verloskamer. Ik krijg nog snel m'n zoons knuffel toegeworpen. Die is voor de baby zegt ie.

De verloskundige checkt de ontsluiting, 4 cm, en dan breken de vliezen. Ik ga onder de douche staan en denk weer verlangend aan m'n fijne douche en bad thuis. De weeën worden al snel heftiger en volgen elkaar snel op. We hebben 't even over een naam. Ik haal een jongensnaam aan, mijn man een meisjesnaam. Maar al snel geef ik aan er nu geen tijd/zin in te hebben. 

Ik ga weer op bed, ga op m'n zij liggen en vraag mijn man tijdens een wee vanaf mijn stuitje over m'n heup naar voren te masseren. Rugweeën, pffff, geen pretje.

De verloskundige laat mij m'n ding doen, als ik aan geef dat ik richting persdrang ga geeft ze terug mee te gaan wanneer ik 't niet meer weggepuft krijg en of ik, wanneer ik er klaar voor ben, op m'n rug kan gaan liggen zodat ze de boel ff kan checken. Er volgt een wee, een hele krachtige en ik ga d'r in mee. Ik voel de baby naar beneden glijden en zodra de wee eindigt rol ik op m'n rug.

De verloskundige hoeft niets te checken, ze kan 't hoofdje al zien. Bij de volgende wee pers ik de baby tot aan de schoudertjes naar buiten, een derde perswee en we zijn ouders van weer een pracht zoon.

Als bij ons de boel is afgehandeld, informeert mijn man naar de stand van zaken bij onze oudste. Ook die mag naar huis vandaag.

Wat een rollercoaster, om 11 uur is de kleine man geboren. Rond 13:00h heb ik m'n gezinnetje compleet thuis. Laat nu eindelijk de rust maar komen.

 

• Outlet bij Kleertjes.com »
• Gratis zwanger- en babyspullen »
• Win lekker eten »
• Nieuwe collectie bij Noppies »