3 kindjes, 3 keer neonatologie

Wanneer je net bevallen bent en je zit daar op je wolk dan wil je daar zo lang mogelijk blijven zitten. Ik donderde na alle 3 de bevallingen naar beneden.

2017
Jay werd na een lange bevalling van zo'n 21 uur gezond geboren. Ik kreeg de laatste uren van de bevalling wat morfine tegen de pijn. En toen ging het erg vlot. Een mooi gewicht van 3845 gram. Alles was goed en we mochten nadat ik had gedoucht naar huis. Eenmaal thuis was alles versierd. De borstvoeding kwam lastig op gang en de kraamverzorgende legde de druk erg hoog. Terwijl mijn wolk steeds grijzer werd werd Jay steeds geler. 

Na lang aandringen belde de kraamverzorgende toch de verloskundige. Ze kwam langs om bloed af te nemen en nadat het bloed in het ziekenhuis was afgegeven werden wij binnen een uur gebeld. We moesten zo snel mogelijk komen Jay zijn bilirubine was veel te hoog. Het bleef stijgen en er was al sprake van een bloedtransfusie. Ze gaven hem nog een uur de tijd, gelukkig zakte het toen langzaam.

Na een paar dagen neonatologie en één dag kinderafdeling mochten wij als gezin naar huis. Deze gebeurtenis is 1 van de druppels die de emmer deed overlopen tot een postnatale depressie.

2019
En toen was het zover ik stond op het punt van bevallen van onze 2de zoon, Devin. Het zou een semi medische bevalling worden. Ik mocht namelijk met mijn eigen verloskundige bevallen maar dit moest wel in het ziekenhuis in verband met de antidepressiva die ik toen slikte. 

Dit is mogelijk ook 1 van de redenen dat Devin stil ter wereld kwam. Hij deed niks, hij huilde niet, bewoog niet en ik zag hem steeds blauwer worden. Hij werd meteen bij me weggehaald en ineens stonden er 5 artsen om hem heen. Na een minuut of 5 hoorde ik hem eindelijk geluid maken. Hij werd weggereden en tot op de dag van vandaag heb ik geen idee wat ze met hem hebben gedaan. Ik heb dingen gehoord van Mike maar ik kan me er niets van herinneren. Hij heeft een ruime week op de neonatologie gelegen met zuurstofondersteuning. En week vol verdriet omdat ik weer mijn kraamweek vooral in het ziekenhuis doorbracht. 

De meeste nachten sliep ik bij hem maar echt tot rust kwam ik niet in het ziekenhuis. Daarom liep ik iedere dag even naar huis zo kon ik even "rusten" en kreeg ook Jay de aandacht die hij verdiende.

2022
En daar was onze kers op de taart, Jindey. De aanloop naar de bevalling duurde zo'n 12 uur maar het moment van de eerste weeën tot de uitdrijving was nog geen 2 uur. Ze werd geboren met een gewicht van 3905, helemaal vol vocht en paars. Ze hadden het over microscopie dus er werd bloed afgenomen. Haar suiker was niet goed, dat betekende dat we 24 uur ter observatie moesten blijven (dit moest sowieso vanwege een te klein hoofdje in de zwangerschap alleen is hier niks mee gedaan). Zondag om 12 uur mochten we naar huis en we keken uit naar eindelijk een kraamweek thuis. 

Op dinsdag zag ik dat ze steeds geler werd en de verloskundige kwam bloed afnemen. Ook nu werden we gebeld dat we naar huis ziekenhuis moesten komen. Ik was op dat moment zo optimistisch 'paar daagjes onder de blauwe lamp en we gaan naar huis'. Tot ook zij opstart problemen bleek te hebben. Ze moest op de neonatologie blijven onder de blauwe lamp en met zuurstofondersteuning.

Toen ik thuis kwam heb ik alle versiering van de muur afgehaald en ik zat er helemaal doorheen. Zo trots als ik de eerste dagen was op onze dochter zo'n spijt had ik ineens van de zwangerschap en ons 3de kindje. 4 dagen na bevalling pakte ik de tram om boodschappen te doen want het ziekenhuis was mij weer vergeten met eten. Op dag 5 pakte ik de fiets naar huis of ziekenhuis en zo pendelde ik in mijn kraamweek heen en weer.

Wanneer je dit weet is het natuurlijk ook niet heel gek dat ik na de bevalling van Jindey ingestort ben. Waarbij ik me zo sterk mogelijk probeerde te houden door alle ballen hoog te houden viel alles naar beneden.

Lees ook: Mama van 29, 2 kindjes en Kanker