Zwanger?! Dat kan toch niet...

Mijn vriend en ik hebben best wel wat meegemaakt de afgelopen jaren, het was dan ook allemaal erg hectisch. Onze kinderwens was er , maar in ons hoofd was dit rond ons 30e, zodat we alles goed op orde hadden. Mijn menstruatie was wel vaker onregelmatig terwijl ik altijd netjes mijn pil slikte, hiervoor ook meerdere dokters afspraken gehad. Mijn menstruatie bleef uit en het leek toch best lang te duren. Ik besloot een zwangerschapstest te doen, maar deze gaf aan dat ik niet zwanger was. Het zal wel stress zijn dacht ik toen. Er ging weer een lange tijd overheen en ik was nog steeds niet ongesteld.. Ik besloot toch nog een test te doen, met in mijn hoofd dat het toch niet zo zijn. Ik kon mijn ogen na 5 minuten niet geloven... er stonden 2 streepjes! Ik was zwanger en dat op mijn 21e, ik raakte echt even in paniek en kon het niet geloven. Ik moest opschieten want ik moes naar school, heel de dag was ik stik nerveus en stil. Hoe moes ik dit aan mijn vriend vertellen?! En als je het over hem had belde hij toevallig! Dit was nou niet iets wat ik over de telefoon wou vertellen. “ Ik moet overwerken vandaag lieverd, het zal laat worden.” Dat is wat hij zij , maar ik kon dit niet voor me houden. Ik vroeg hem of we dan wel laat in de avond zouden kunnen praten, dat was geen goede zet want hij wou weten wat er was. Als hij zijn zinnen ergens op zet , dan gebeurt het ook.  Na lang proberen het niet via de telefoon te vertellen, gebeurde het toch. Ik vertelde dat ik zwanger was. Mijn vriend dacht dat ik een grapje maakte, maar na een tijdje merkte hij aan mij dat het echt geen grapje was. Hij kwam tussendoor naar huis, toen ik hem zag moest ik huilen.. hoe moest ik dit nou doen?! Ik was nog bezig met mijn opleiding, ik had geen baan niets. Maar daar waren op dat moment de liefste woorden die ik nodig had;

We doen dit samen schatje!

Maar ik moest wel nog een paar test doen om het echt zeker te weten, en het moesten clear  blue testen zijn want dan had je een indicatie hoe lang je zwanger bent. En mijn vriend was er van overtuigd dat hoe duurder de test hoe beter hij zou zijn. 

3+ stond er op de test, wat in hield dat het eigenlijk 5+ betekende. Dat was dus al een tijdje maar precies wist ik niet. Hoe had ik dit kunnen missen? Ik was totaal niet misselijk geweest , maar achteraf snap ik wel nu waar die vermoeidheid en pijnlijke tepels vandaan kwamen!

Ik wist niet wat ik moest doen, dus belde ik maar de dokter? Maar die vertelde me dat ik een verloskundige moes bellen. Eenmaal de verloskundige gesproken te hebben moest ik een afspraak maken voor een echo, dan zouden ze even kijken hoe het zat. Samen met vriendlief gingen we naar de verloskundige praktijk , eenmaal daar aangekomen kreeg ik een inwendige echo ( hier was ik niet op voorbereid!). Ik voelde me zo ongemakkelijk ik had namelijk nog nooit Mn broek uit te doen ergens, maar het is hun werk en zien het elke dag. Afijn, over op het belangrijkste!

U bent al 9 weken zwanger mevrouw! Op de echo kon je heeeeeeel klein al iets zien, de tranen stroomden over mijn wangen. 

Op dat moment voelde ik een soort liefde die ik nog nooit had gevoeld!

Benieuwd naar de rest van mijn zwangerschap? Lees dan binnenkort de andere blogs! 

Liefs,

 Een hele trotse mama!