We gaan verder...

Ook onze laatste terugplaatsing was inderdaad negatief.. Wat een ontzettende domper was dat zeg. We hebben een vakantie geboekt en besluiten even een kleine pauze te nemen. 

Begin mei hebben wij samen met onze hoofdbehandelaar een afspraak. Het komt er eigenlijk op neer dat er niets veranderd hoeft te worden en we de volgende poging op de zelfde manier gaan doen. Zodra wij terugkomen van vakantie en ik bloedverlies heb mag ik contact opnemen. Dit zal hopelijk in begin juni zijn!

Op 15 juni heb ik bloedverlies en dat betekend dat ik op 16 juni mag beginnen met het prikken! Het klinkt raar maar ik heb er weer zin in. Eindelijk weer een kans op hopelijk een kindje voor ons. Deze keer toch een iets ander medicijn. We beginnen met Puregon en op cyclus dag 6 komt daar Orgalutran bij. Het prikken gaat helemaal goed! Wel is de naald van de Orgalutran dikker naar mijn idee en doet het meer pijn. Ook heb ik erg veel last van de hormonen. Maar alles is voor een goed doel dus daar houden we ons maar aan vast! 

Op vrijdag 24 juni heb ik de eerste echo om te kijken of er eicellen zijn gegroeid en hoe alles eruit ziet. Ik had ondertussen wat last van mijn buik en het voelde net zo als de vorige keer dus ik had goede hoop. En ja.. Ik had gelijk! Er waren 13 mooie eicellen te zien maar ze moesten nog wel even iets door groeien voor een punctie. Ook was het baarmoederslijmvlies weer mooi dik. De gynaecoloog wil graag dat ik morgen weer kom om te zien of die ene dag al voldoende is en we een punctie kunnen inplannen. Heel erg spannend dus! De volgende dag vol goede moed ga ik weer naar de kliniek. Direct wordt weer een echo gemaakt en al snel krijg ik te horen dat het er super goed uit ziet. De eicellen worden opgemeten en zijn gegroeid wat betekend dat we de punctie kunnen gaan inplannen. Die avond moet ik om 22:15 Pregnyll spuiten en dan 36 uur later is de punctie. Maandag om 8:45 melden wij ons in de kliniek voor de punctie en ik heb er zin in! Ik wordt ontvangen door een super lieve verpleegkundige die wat gegevens met mij doorneemt en het infuus alvast inbrengt voor de medicatie. Dan is het zover en gaat de punctie beginnen. Ik mag gaan liggen in de stoel en krijg medicatie waarvan ik wat ontspan en waarvan ik de pijn minder voel. De verpleegkundige naast mij verteld mij hoe ik moet ademen en dat is echt super fijn! In het begin van de punctie gaat alles goed en ben ik ontspannen. Totdat er ook een aantal eicellen zitten waar ze lastig bij kunnen en dan begint het wel echt zeer te doen. Ze laat het even zitten en gaat door naar de andere eierstok. Als ze daar klaar is vraagt ze of ik het goed vindt dat ze toch probeert die andere eicellen nog aan te prikken omdat ze er mooi uit zien. Ik vind het helemaal goed en probeer mij te ontspannen maar de pijn die voel ik echt wel. Waar ik de vorige keer totaal geen pijn heb gehad bij de punctie heb ik dat nu wel gehad. Het was te doen maar een pretje was het zeker niet. Ik word weer terug gebracht naar mijn vriend en krijg een ontbijtje. Nu is het wachten op de vrouw van het laboratorium hoeveel eicellen er zijn gevonden. We hebben eventjes moeten wachten maar er zijn 27!!! eicellen gevonden. Geen wonder dus dat ik meer pijn heb gehad dan de eerste keer. Ook het zaad van mijn vriend was bruikbaar voor de ICSI. Direct krijg ik van de verpleegkundige te horen dat ik mij de hele week moet ziekmelden en vooral heel rustig aan moet doen en minimaal 3 liter water per dag moet drinken. Woensdag moet ik bloed laten prikken en donderdag heb ik een controle echo om te kijken of alles goed gaat. Ze willen namelijk over stimulatie voorkomen. Als ik het goed zeg.. Dan vullen alle eiblaasjes die zijn leeggezogen zich met vocht en dat vocht wordt dan weer onttrokken uit je bloed waardoor deze stroperig wordt. Ik moet goed mijn gewicht in de gaten houden en als ik andere klachten krijg moet ik bellen. Maar we hebben nog steeds de mogelijkheid voor een verse terugplaatsing als alles goed gaat! We krijgen de volgene dag een telefoontje om te horen of alles is bevrucht en hoe het ervoor staat. Vanaf 8:00 kan de kliniek bellen tot 12:00.. wat duurt de ochtend dan lang zeg als je op een telefoontje wacht. Ik merk dat ik steeds onrustiger wordt en kan niet wachten tot ze bellen. Om 10:15 gaat dan eindelijke de telefoon: Anoniem. Yes, dat moet de kliniek wel zijn! En inderdaad het is de kliniek. De vrouw van het laboratorium verteld dat er van de 27 eicellen die zijn aangeprikt er 20 rijp waren en zijn geprobeerd te bevruchten. Er zijn er daarvan 8 met zekerheid bevrucht en 3 ervan is even afwachten omdat ze het niet goed kunnen zien.. Het is wel een kleine tegenvaller.. Ik had zo gehoopt op meer aangezien er veel eicellen waren. Maar natuurlijk positief dat er een aantal zijn bevrucht! Morgen krijgen we weer een telefoontje en horen we hoe het er dan voor staat. Op dit moment ben ik ook aan het wachten op dat telefoontje. Wat een spanning weer zeg! We wachten nog even af en hopen op goed nieuws..  

Kun je ook lezen: Onze laatste embryo van ICSI poging 1.