Huilbaby in huis; hoe gaat het nu met ons.

Nog even ons verhaal in het kort. Ons kleine mannetje veranderde 2 weken na de bevalling in een huilbaby die gerust 12 uur per dag kon huilen. We vermoedde koemelkallergie en hebben er alles aan gedaan om erachter te komen hoe en wat. Uiteindelijk kwamen we terecht in het jkz bij een kinderarts van de huilpoli en allergiepoli. Er werd ondertussen een postnatale depressie bij mij vast gesteld en we zijn heel erg hard bezig geweest om het huilen te laten stoppen en de rust in huis en ons ventje terug te brengen. 

De rust terug brengen is gelukt. Ons ventje is nu een normale baby. Hij huilt eigenlijk niet meer en is nu zo ontzettend relaxed. Zijn handjes liggen open en hij oogt happy en voldaan. Ik moet er wel voor zorgen dat hij zijn rust pakt. Dus na een uur wakker (meestal al sneller) moet hij echt weer in zijn bedje liggen. Ik heb ontdekt dat hij graag in zijn reiswieg slaapt met de kap dicht en een dekentje tegen het licht. Zolang ik dat ritme aan houd gaat het helemaal goed. Ook merk ik dat hij van een nieuwe omgeving en andere geluiden dan thuis wat sneller overprikkeld is, maar dat is denk gewoon normaal voor een kleine baby. Hij kan wel goed slapen met geluid en ergens anders zolang hij in zijn reiswiegje ligt en we het schema volgen zoals we al dagen doen. 

Afgelopen maandag werd onze knul ziek. Op woensdag begon ik me toch wat zorgen te maken want hij hoeste en proeste ontzettend erg. Ook klonk hij heel erg benauwd. Dus hop naar de huisarts. Alles was nog precies goed. Alles op het randje. Hij dronk nog precies de helft van zijn flesjes had nog precies genoeg plas luiers en zijn ademhaling zat net 1 puntje hoger dan zou mogen maar omdat de rest nog goed was, kon dat geen kwaad. Ik moest donderdag terug komen om te laten controleren hoe het toen ging. Hij zat op donderdag nog steeds precies 'goed' wel mocht ik door naar het ziekenhuis maar de huisarts zei dat het nog niet echt noodzakelijk was omdat ze waarschijnlijk niets konden of gingen doen. Ik heb gezegd lekker naar huis te gaan om hem zijn rust te geven en aan de bel te trekken als het nodig zou zijn. Ik had duidelijke instructies meegekregen wanneer ik meteen met spoed moest bellen. En dat moment kwam vrijdagavond. 

Overdag leek het beter te gaan. Maar savonds werd hij toch weer extra benauwd. Hij had 55 ademteugen per minuut (mocht van de huisarts maximaal 50 zijn) en hij had even extreme intrekkingen bij zijn borst (ook dat mocht niet) maar toch besloot ik het nog even aan te kijken omdat hij ook gewoon nog alert en oke oogde. Hij dronk meer dan de rest van de week en was ook weer wat meer wakker. Bij de avond fles merkte ik dat hij even stopte met ademhalen. Dat was even schrikken maar al snel ging het weer goed en dus heb ik toch besloten hem op zijn bedje te leggen omdat het voor de rest allemaal oke leek (hij ademde ook weer beter 45 keer per minuut en hij had vrijwel geen intrekking meer bij zijn borst) hij heeft heerlijk geslapen. Toen wij naar bed gingen werd hij wakker en klonk hij erg vol. Hij ademde mega snel 60x per minuut en ik zei, als dit over 5 minuten nog zo is ga ik bellen want dit is niet goed. Maar nog voordat de 5 minuten voorbij waren kreeg hij een mega hoestbui en kwam hij er niet uit. Toen hij er uit kwam met hulp stopte hij met ademhalen en werd hij grauw. Dit was het moment dat de dokter bedoelde. Met spoed belde ik de hap. En dit keer echt met spoed ik heb gewoon de spoedknop ingedrukt fuck it dacht ik, anders sta ik weer 45 minuten in de wacht het is daar altijd zo druk. Gelijk konden we komen. 

Bij de hap zei de arts dat ons mannetje nog steeds precies op het randje zat van thuisblijven, maar omdat hij al vanaf maandag koorts had en ik de adviezen van de huisarts had opgevolgd werden we toch doorgestuurd naar het ziekenhuis om hem even extra te laten controleren. Op de spoed oogde hij weer oké. Hij was moe, maar dat was logisch het was inmiddels half 2 snachts. Hij werd aan de meters gelegd en alles zag er goed uit. Hij had moeite met inslaap komen door de geluiden en nieuwe omgeving, hierdoor werd hij wat onrustig. Ik hem daarom in zijn maxi cosi gelegd (dat was het enige wat we mee hadden als slaap locatie voor hem) en de kap dicht gedaan met een dekentje erover heen. Ik heb de maxi cosi in ligstand gezet (ik heb een maxi cosi die je kan veranderen van positie, auto stand en lig stand) hierdoor kon ons mannetje zijn rust weer vinden en viel hij uiteindelijk lekker in slaapt. Al snel toen hij in slaap was gevallen zakte zijn saturatie naar 90 hoe dieper hij sliep hoe lager de saturatie kwam, uiteindelijk zakte hij zelfs naar de 88. Hierop kwamen er steeds weer mensen binnen die hem dan weer wakker maakte. Zodra hij wakker werd kwam zijn saturatie weer richting de 95 - 98 dat is goed. Maar zodra hij weer in slaap viel zakte de saturatie weer naar 88 en soms zelf onder de 85. En dan werd hij weer wakker gemaakt, ons kleine arme ventje was zo moe en elke keer moest hij weer wakker worden.... Hello overprikkeling en oververmoeidheid. Om 5:00 uur werden we opgenomen en naar de kinderafdeling gebracht. Hij was weer wakker en zijn saturatie was weer goed. Hierdoor wilde ze nog even aankijken wat er zou gaan gebeuren als hij weer in slaap viel. Om 5:30 uur viel hij in slaap en al snel gingen alle alarmbellen weer af. Zijn hartslag werd te snel, zijn ademhaling te snel en zijn saturatie te laag. Hij moest weer wakker worden en hij kreeg een neus brilletje met extra zuurstof. Hierna kon hij lekker slapen, ondanks de saturatie soms ineens daalde (later bleek hij een te klein brilletje te hebben, waardoor de zuurstof niet goed in zijn neusje blies) 

Sochtends was hij super moe! En was hij weer wat onrustig. Ook had hij moeite met inslapen en werd hij weer van alle geluiden en bewegingen wakker. Ik ben naar huis gegaan en mijn man bleef bij onze kleine in het ziekenhuis. Ik heb even alle spulletjes voor onze kleine man gehaald ook de kinderwagen met zijn reiswiegje en de dekentjes en spulletjes van thuis. 

Toen ik weer terug kwam op de afdeling was kleine man wakker en kreeg hij zijn flesje. Hiermee viel hij meteen in slaap. Toen ik hem in het grote bed legde werd hij weer wakker en ging hij huilen. Ik heb hem snel in zijn reiswiegje gelegd. Na 15 minuten huilen (natuurlijk wel tussendoor troosten) viel hij in slaap. Na 10 minuten werd hij weer wakker en begon de riedel weer opnieuw huilen, troosten, slapen, huilen, troosten, slapen. Na een goed uur viel hij echt in slaap maar werd hij weer wakker van mijn gerommel in de kamer (ik las een boek het omslaan van de pagina veroorzaakte al te veel geluid) en dus ben ik naar de Ronald McDonald huiskamer gegaan om hem zijn rust te bieden. Hierna heeft hij heel goed geslapen. Na zijn namiddag fles ging het inslapen weer wat lastig maar al veel beter dan het slaapje daarvoor. Ik ben snel de kamer afgelopen en 10 minuten daarna sliep hij weer heerlijk in. (Ik kan de intercom aanzetten en hierdoor hoor ik hem op de gang, ook kan ik hem door het raampje heen zien en dus in de gaten houden) 

Ik ben weer in de Ronald McDonald huiskamer gaan zitten en hij heeft weer heerlijk geslapen. Savonds nam mijn man mij over omdat ik een nacht niet had geslapen en had doorgehaald. Ik ben lekker naar huis gegaan en heb voor het eerst in 2 jaar als een blok geslapen! Ik heb zelfs 12 uur geslapen! Ik moet wel zeggen dat toen ik wakker werd vandaag ik mij behoorlijk moe voel.. misschien komt nu het slaap tekort eruit. 

Onze kleine man heeft heerlijk geslapen vannacht en toen ik vanmorgen kwam was hij weer het kleine rustige mannetje van de afgelopen 2 weken. De onrust was weer weg. Hij slaapt zelfs weer in zonder te huilen en hij slaapt in het grote bed. Ook wordt hij niet meer van elk geluidje wakker. Wel laat ik hem nog lekker rustig slapen en ga ik in de Ronald McDonald huiskamer zitten. Zo heeft hij echt even zijn rust. 

Ondertussen hebben ze zijn zuurstof omlaag gezet en als het allemaal goed blijft verlopen zouden we morgen (maandag) naar huis kunnen. 

De artsen en verpleegkundigen hebben zo fijn meegedacht! Gisteren hebben ze zo min mogelijk bij hem gedaan zodat hij echt weer even zo min mogelijk prikkels had om weer tot rust te komen. Ze begrijpen heel goed waar wij vandaan komen met hem en dat hij kwa overprikkeling en slapen nog wat 'fragiel' is omdat hij nog steeds aan het bijkomen is van het vele huilen, de onrust en zijn koemelkallergie (het is nog niet bewezen maar ik ga er wel even vanuit) 

Het was weer een innovatief weekend. En een drukke week. Ik heb gisteren heel veel angst en paniek gevoeld uit angst dat het huilen weer zou toenemen en niet meer zou stoppen. Maar gelukkig zitten we nu weer op de goede weg. Ik ben blij dat ik door de handvatten die ik heb gekregen het allemaal weer snel op de rit heb voor hem. Als ik niet zou weten hoe ik het zou moeten aanpakken zouden we weer terug in het huilen zijn gerold. Hoe moeilijk het soms ook is om hem even te laten huilen, heeft hij dat soms gewoon even nodig om zijn prikkels te kunnen verwerken en in slaap te kunnen vallen. 

Leestip: Waarom kerst niet even magisch is als vroeger