1 jaar geleden
Alles behalve een roze wolk (deel 3)
En hoe gaan we verder?
Toen J. 3 weken oud was konden wij niet meer.. Het vele gekrijs heeft ons gesloopt. We doen alles wat we kunnen en niks helpt. J. Slaapt amper en krijst veel.
In het weekend zijn we nog naar de huisartsenpost geweest omdat ik het vermoeden had dat J verborgen reflux had. Hij moest elke keer onwijs hard huilen na het slikken. De huisarts van de post belde de kinderarts welke ons adviseerde via de telefoon johannesbroodpitmeel te gaan gebruiken.
We besluiten op maandag om naar de huisarts te gaan. Zij kijkt J na en kan niks medisch vinden. Ze luistert en wilt dat we een week lang bijhouden wanneer/en hoelang J huilt en wanneer hij zijn voeding heeft gehad en wanneer hij slaapt en hoeveel.
Ook moeten we een strak schema volgen, dus flesje, even opzitten of in de box en dan naar bed. Ook inbakeren en sussen.
De eerste dag lijkt het prima te gaan, maar daarna is het weer helemaal mis.
Na een week zijn we terug gegaan naar de huisarts. Ze ziet er geen vast patroon in en wilt ons een doorverwijzing geven naar de kinderarts. Omdat we de volgende dag (dinsdag) naar het consultatiebureau-arts moeten wachten we het nog even af. Op het consultatiebureau adviseren ze ons de kinderfysio, zij is gespecialiseerd in huilbaby's en kan de volgende dag ( woensdag) al langskomen. Ook dat wachten we nog even af. Inmiddels huilt(krijst) J nog steeds onwijs veel.
De kinderfysio komt en luistert naar ons verhaal. Ze onderzoek J. En denkt mogelijk aan een gebroken sleutelbeen bij de geboorte. Ze belt de huisarts welke mij in de middag terugbelt, omdat vrijwel alles zou kunnen kloppen bij ons verhaal besluiten we donderdag een echo te laten maken om te kijken of dit ook echt zo is.
Donderdag laten we echo maken en de radioloog kijkt mee. "helaas" geen gebroken sleutelbeen. Shit.. Want als dat het was.. Dan is er een verklaring. Nu staan we weer zonder diagnose buiten.
We rommelen nog ruim een week aan en bellen dan weer de huisarts.
