Alles behalve een roze wolk deel 4.

Als J 6 weken oud is bellen we zoals afgesproken de huisarts. We trekken het niet meer. We hebben alles uit de kast gehaald om te zorgen dat het huilen zou minderen en we het zelf op orde krijgen. Maar helaas.. Niks helpt. J huilt nog steeds onwijs veel.

De huisarts belt de kinderarts en we mogen diezelfde middag nog op de poli komen. Omdat we wisten dat er een opname aan zou hangen pakken we snel wat spullen bij elkaar en rijden naar het ziekenhuis. 

Daar word J weer nagekeken door de artsen en ze zien niks medisch. Wel willen ze hem opnemen om hem te observeren om te kijken waar het aan ligt. Ook hebben wij echt even rust nodig. Zowel mentaal als fysiek kunnen wij niet meer. Na mijn bevalling heb ik geen dag rust gehad. 

J is al lang wakker en valt in een diepe slaap.. Ja hoor zul je net zien. Ze vertellen ons dat ze dit vaker zien bij huilbaby's, dat als ze in een andere omgeving komen ze stil zijn en goed slapen. Ze observeren J eerst 2 dagen en hij word 3-4 dagen opgenomen. Alles komt erbij, de pedagogisch medewerker, de fysio welke een andere inbakerdoek voorstelt. Deze word geprobeerd en hij lijkt rustiger. Goh wat fijn. Ook lijkt het overstrekken minder. De kinderarts vermoed niet dat het aan de voeding ligt. Op donderdagmiddag mag J. weer mee naar huis. We weten dat er een terugval kan zijn. Maar ons kind is zo anders.. Zo stil, slaapt zo goed. We weten niet wat we zien. 

Eenmaal thuis is het eerste slaapje meteen drama. Terwijl we echt alles toepassen wat ons is geleerd.. We blijven proberen maar helaas.. Het weekend is het nog steeds verschrikkelijk slecht. Dinsdag bellen we de kinderarts en zeggen we dat dit echt niet zo kan. J is precies zoals voor de opname. 

(andere delen van 't verhaal volgen nog.)