En toen ging het mis

De nacht was kort en onrustig om 5 uur wordt je weer onrustig en worden de extra pijnstillers weer toegediend. De koorts loopt op. En dan daalt ineens je saturatie. De belletjes gaan af. De zuster geeft je wat pijnprikkels onder je voet daar reageer je op maar je valt ook weer weg. Ze geeft je wat zuurstof dat helpt en na een paar minuten klimt de saturatie weer omhoog en kom je weer bij. Ze noemen het een incident. Ze blijven komen om de 20/30 minuten met zuurstof kom je er aardig doorheen maar alle alarmbellen gaan bij me af. Ik bel Thimo dat die hierheen moet komen. Gelukkig is hij er snel.

Ik wil hier weg.. het stemmetje in mij schreeuwt. Dus zodra de arts weer binnenkomt geeft ik aan dat ik terug wil naar het WKZ. De arts gaat met ze bellen en komt er op terug.

De artsen weten het niet wat er met je is. Ze merken dat je infuus waardoor je medicijnen lopen niet goed zit. Ze proberen een nieuwe te prikken 2 artsen moeten hieraan te pas komen voordat het gelukt is..

Na overleg met het WKZ word besloten dat je weer daarheen gaat, wat een opluchting. Inmiddels is ook bekend met wat voor soort hersenvlies we me te maken hebben en wordt er een zwaardere antibiotica gestart. Door alle spanning en stress die er in de kamer hangt vergeet ik helemaal te vragen wat voor soort bacterie het nu om gaat. Het heeft geen prioriteit jij moet zo snel mogelijk terug naar het WKZ. 

Voordat we terug gaan met de ambulance wordt er nog een scan gemaakt. De incidenten blijven komen wel met iets meer tijd er tussen. Terwijl jij onder de scan gaat pak ik samen met papa je spullen in. Je bent snel weer terug gelukkig en niet veel later lig je weer op het bed om mee te gaan met de ambulance. Ook nu mag ik gelukkig met je mee. Als we wegrijden komt de uitslag van de scan geen beschadigingen te zien. Op naar de SEH van het UMC.

We worden binnen gebracht in de traumakamer een grote indrukwekkende kamer met allemaal apparatuur. De rit is goed gegaan. Als eerste legt de zuster ons uit hoe de noodknop werkt.. Ik ben er helaas mee bekend inmiddels. Papa arriveert ook snel na ons. Fijn dat we hier wel gewoon samen mogen zijn. Er komen 2 neurologen binnen die van de spoedeisende hulp en van de kinderafdeling uit het WKZ. Ze moeten weer opnieuw beginnen er wordt bloed afgenomen en allerlei testen gedaan. Nu is het wachten. Je bent rustiger als je bij mij ligt dus daar lig ik weer met jou bovenop me op de behandeltafel. Het scheelt dat papa er nu bij is. Uren liggen we daar je bent op, maar er moeten nog meer onderzoeken gedaan worden. Een EEG, de dame komt snel. Het is hel, ze doet haar werk maar je hebt zoveel pijn. Uiteindelijk lukt het. Zoveel verdriet het enige wat ik nog voor je wil is rust. Het is ondertussen 20:30. Na de uitslag van de EEG die goed is kan je naar de afdeling. EINDELIJK.

Om 22:30 lig je eindelijk op de panda afdeling je bent onrustig telkens daalt je saturatie weer. Maar je klimt er zelf uit of de zuster helpt met zuurstof. Papa gaat naar huis. Tijd om wat proberen te slapen. Net als ik wil gaan liggen komt de Neuroloog van de spoedeisende hulp binnen. Dat is gek want ze vertelde vanmiddag dat haar dienst er om 23:00 op zou zitten en het is 23:30. Ik zit gelijk rechtop.

Uw dochter heeft een te hoge dosis antibiotica toegediend gekregen voordat ze met de ambulance meeging. Vier keer meer dan de toegestane hoeveelheid. Ze is vergiftigt. Ik heb contact gehad met het Nationaal Vergiftigingen Informatie Centrum. We moeten opletten op nier en lever falen maar tot nu toe lijkt ze er goed vanaf te komen. Ik slik even. hoe heeft dit in godsnaam kunnen gebeuren. Maar voordat ik het kan vragen gaat ze verder. Ook heb ik de scan die in het Diakonessenhuis is gemaakt nogmaals bekeken en er is wel degelijk iets op te zien. We zien links achterin iets. Ik heb overlegd met degene die de scan heeft gemaakt en die bevestigt dit ook. We gaan nu met spoed een nieuwe scan maken om te kijken of we kunnen zien wat het is. Ze laat de woorden bloedprop en bloeding vallen. Het is teveel dit ga je niet menen, boosheid overheerst. Hoe heeft dit kunnen gebeuren. Hoe heb ik dit kunnen laten gebeuren. Veel tijd om er bij stil te staan heb ik niet. Want we gaan met spoed door de ondergrondse tunnel naar het UMC voor een scan.