Een gezonde dochter, totdat ze een maand oud is

Allereerst zal ik me even kort voorstellen; Mijn naam is Annemee en samen met Edwin hebben wij in Februari een prachtige dochter gekregen, Jasmijn.

En heb ikzelf nog een zoon van 3 jaar, Luca. Na een pittige zwangerschap met tussentijds vochtverlies en veel spanning en stress begonnen op 1 februari mijn weeën en werd na 4 uur Jasmijn geboren. De bevalling verliep precies hoe we het graag wouden. Thuis, in onze eigen omgeving en in bad. Dit is echt een mega aanrader! De eerste maand vloog voorbij en hadden een fijne kraamtijd. Eind Maart kreeg Jasmijn koorts en werd ze s’avonds ziek. Edwin werkt in de avond dus ik raakte even lichtelijk in paniek wat te doen. Ik belde toch even met de huisartsenpost, die gaven direct aan dat met koorts en zo’n kleintje je altijd moet langskomen. Eenmaal daar werd ze nagekeken en vrijwel meteen doorgestuurd naar de spoedeisende hulp en werd er een kinderarts gebeld. Ze werd aan de monitor gelegd en na 15 minuutjes wachten stormde er 4 man naar binnen. Je dochter heeft een te hoge hartslag en we moeten nu handelen. Ineens werden er allemaal spullen gepakt. Ik zag infuus naalden en katheters.. Even overviel me alles en raakte ik totaal in paniek en riep ho stop!! Wat is er aan de hand? En wat gaan jullie nu doen? Mevrouw u dochter moet een infuus en we moeten bloed en urine afnemen want dit kan wijzen op een ontsteking en ook willen we hersenvlies ontsteking uitsluiten door middel van een ruggenprik! De tranen kwamen op, je dochter van een maand oud ligt aan snoeren en 4 man is bezig met naalden en katheters.. en je kan niks doen! Jasmijn kreeg een infuusje aan de zijkant van haar hoofd omdat de vaatjes zo klein zijn. Bloed en urine werd afgenomen en ging weg voor onderzoek. De ruggenprik werd uitgevoerd en die was meteen positief dus geen hersenvliesontsteking. Maar wat is het dan..?Jasmijn moest een nacht blijven en de dag erna kregen we te horen dat ze nierbekken ontsteking heeft. Opzich goed te behandelen met antibiotica, maar wel heel pijnlijk. Nog paar dagen via infuus medicatie en dan weer snel naar huis. Maar helaas.. Jasmijn werd zieker en ze vertrouwde het niet. Er werd een echo van haar nieren gemaakt en daaruit zagen ze dat haar urineleider verwijt is en de urine terugstroomt naar de nieren. Hierdoor komen er continue bacteriën uit de blaas in de nieren en is de kans op ontstekingen groot. Ze legde ons uit dat hier verschillende gradaties in zijn en dat moest worden bekeken met een mictie cysto gram. Bij dit onderzoek brengen ze een katheter in de blaas en kunnen ze met vloeistof en röntgen foto’s zien hoever die terugstroom is. De uitslag daarvan zou even duren maar toen het onderzoek klaar was vertelde de uroloog direct dat het niet goed was. Aan beide kanten terugstroom met gradatie 5… En dan stort alles even in.. jullie hebben een ziek kindje! Vanaf dat moment leven we meer in het ziekenhuis dan thuis, slapen we om en om bij haar. Ik neem zorgverlof op, Edwin blijft voor zover lukt werken (eigen bedrijf) en zorgen we dat het voor Luca zo goed mogelijk wordt geregeld. De dagen in het ziekenhuis zijn lang en je kan niks, het is veelal wachten en zorgen dat Jasmijn comfortabel is. Zo worden we weer naar huis ontslagen omdat het goed gaat en 3 dagen later kunnen we weer naar het ziekenhuis omdat ze hoge koorts heeft. Op dit moment is Jasmijn met een sonde thuis zodat ze haar antibiotica goed binnen houdt en krijgt en geven wij zelf de medicatie aan haar. Ze wordt komende week besproken met andere ziekenhuizen voor een plan maar tot die tijd is alles zo onzeker.. Helaas is geen dag zeker en kan je het ene moment fijn thuis zijn samen en het andere moment weer naar het ziekenhuis rijden. De onzekerheid is slopend en hoe het verder gaat verlopen ook.. Het is zwaar, emotioneel en we maken ons continue zorgen. Maar we doen het samen en hebben we een bikkel van een dochter 🤍

Trending op Mamaplaats: Leven met een slechtziende peuter