1 jaar geleden
De weg van kleine stapjes
Vervolg van onze kraamweek
Die eerste nacht thuis. Ineens ben je alleen met je hummeltje. Gelukkig deed Noan het goed!
Onze dagen erna gingen vrij goed. We kregen steeds beter in de gaten wat Noan nodig had. Een vieze luier, honger, gewoon even een knuffel. Je rolt er vrij snel in. En met de fijne hulp van Martine kwamen we niks te kort. Haar zorg voor ons heeft onwijs geholpen, ondanks de halve dagen. En ze floot me ook optijd terug. Ik wilde natuurlijk (eigenwijs zoals ik ben) veelste veel, veelste snel.. en dat werkt nu eenmaal niet met een keizersnede. Wanneer ik teveel had gedaan op een dag, merkte ik dat goed savonds. Dan had ik er meer last van en deed het net een beetje meer pijn allemaal.
Inmiddels 3 dagen thuis en we merkte dat Noan last had van zijn darmpjes. Heel de dag heeft hij met vlagen echt "pijn" gehad. Helaas is dat hier 1+1=2. Ik geef flesvoeding. Maar het kraanwater hier bevat helaas onwijs veel kalk. Veelste hard voor Noan en daar kreeg hij last van. Ik heb hier als baby ook last van gehad en door de verhalen van mijn ouders wist ik gelukkig meteen wat we moesten doen. Die middag is Jeffrey na de supermarkt gereden en de pakken bronwater ingeslagen. Infacol gehaald bij de drogist en hopen dat het verlichting geeft voor hem. De dagen erna zag je hem gelukkig weer "ontspannen" en wisten we dat we het goed deden!
De verloskundige kwam langs voor het thuisbezoek. Controlen van de wond, bloeddruk meten, hoe gaat het met je, hoe voel je je. En natuurlijk een check bij Noan. Ze vond hem wat gelig aankijken. Toch maar even een prikje om zijn waardes te checken! Onze dappere vent sliep, ik hield hem vast, ze prikte hem en vulde een buisje met bloed. Zonder een kick te geven sliep hij lekker door en reed Jeffrey daarna richting het ziekenhuis om het bloed in te leveren. Die zelfde middag kregen we al een telefoontje. De waardes lagen gelukkig ver onder de grens dus vooralsnog geen zorgen. "Hou het even in de gaten, mocht het morgen toch erger lijken bel dan even! Dan brengen we nog een buisje als de arts van de GGD langs komt voor de hielprik en hoortest. Dan hoeven we maar 1x te prikken".
Daags erna kwamen de Noan zijn testjes doen. De ochtend hadden we samen met Martine nog eens kritisch gekeken naar zijn kleurtje. Gelukkig na onze mening niet geler als gisteren. Het is gelukkig goed! Noan kreeg zijn hielprik. Opnieuw die prik onder zijn voetje. Nu alleen wakker. Maar opnieuw, een bikkel! Geen kick! Ook slaagde hij met vlag en wimpel voor zijn hoortest. Weer een zorg minder. De uitslagen van de hielprik waren naderhand ook allemaal in orde!
Zondag, de laatste ochtend met Martine. Zo dankbaar voor alles wat ze de laatste week voor ons heeft gedaan! De hulp in het huishouden, verzorging van mij en Noan, alle tip en tricks. Met lieve woorden en een bedankje nemen we die middag afscheid.
En dan zijn echt, echt alleen. Natuurlijk hebben we een fijn vangnet om ons heen. Maar nu gaan we het samen doen. Echt samen.
Met een stuk meer zelfvertrouwen gaan we dit nieuwe avontuur aan!