1 jaar geleden
Daar is hij van eindelijk. Ons zoontje
Levi Noël. 10 december 2022
Ons kindje werd geboren, met precies 38 weken, na een toch wel pittige bevalling. Een zoontje. Ons kindje waar we (bijna) 9 maanden naar hebben uitgekeken. Daar was hij dan eindelijk.
Hij werd geboren op 10 december 2022. Om 06:51 uur, 49 cm klein, en 3.305 gram.
We gaven hem de naam “Levi” met een tweede naam “Noël”. Een verwijzing naar zijn beide opa’s.
Hij is perfect. Ons prachtige kind. Levi werd geboren met een volle bos haar. Net zo blond als zijn papa. In het ziekenhuis had niemand dit ooit eerder gezien. Blijkbaar kwam deze haarkleur bij de geboorte maar weinig voor.
We moesten 24 uur, na de bevalling, in het ziekenhuis blijven.
Toen we eindelijk naar huis mochten, voor de eerste keer met zijn 3en in de auto, voelde dat enorm fijn. Hij ging naar huis, de plek waar we als kersverse gezin veel tijd zouden doorbrengen. Waar we zijn eerste momenten zullen beleven.
Er was versierd door onze ouders. De trotse opa’s en oma’s. Met zijn 4en samen. Er hingen slingers op, blauwe ballonnen en een mooi naambord.
In de kraamweek kwamen de opa’s en oma’s maar al te graag op bezoek. Onze kleine man bewonderen. Het was een emotionele en zware kraamweek. Ik gaf borstvoeding, en dit moest eerst goed op gang komen. De eerste 2 dagen gingen moeizaam. Levi dronk goed, maar het deed best pijn. Mijn tepels waren beschadigd, er kwam zelfs bloed uit. Toen de 3de dag een andere kraamhulp kwam, die ontzettend veel kennis en ervaring had met het geven van borstvoeding, ging het al snel beter. Ze adviseerde me om tepelhoedjes te gebruiken. Zo’n fijne uitvinding!
Op dag 4, had ik flinke stuwing. Het leken wel Pamela Anderson borsten. Achteraf best jammer dat ik hier geen foto van heb gemaakt. Gewoon, om te bewaren. De kraamhulp hielp me ontzettend goed. Dit was wel anders dan de eerste 2 dagen, waarin ik eigenlijk al dacht aan opgeven. Gelukkig heb ik doorgezet. Want borstvoeding is nog altijd de beste voeding voor je kleintje.
In de nacht/ochtend van dag 5, had ik enorm veel last van mijn hechtingen. Ja, ik ben ingeknipt. Bah, wat een eng woord! Gelukkig heb ik er op het moment zelf weinig van meegekregen. De hechtingen trokken behoorlijk, waardoor ik last had met zitten, lopen, liggen, bukken en lang staan. In overleg met de verloskundige en kraamhulp mocht ik een hogere dosering ibuprofen nemen. Dit hielp enigszins. Dag 5 was ook de meest emotionele dag van de week. Ik hoefde maar naar Levi te kijken, wat ik toch al de hele dag deed, en ik barste in tranen uit. Puur van geluk. Dat krachtige moedergevoel. Dit kleine hummeltje is van mij. Van ons.
