Opgebiecht: ik ben niet blij met mijn tweelingzwangerschap

Toen ik uiteindelijk toch zwanger bleek, waren we natuurlijk blij verrast. Maar dat veranderde bij de eerste echo. De verloskundige zei enthousiast: “Ik zie twee hartjes kloppen!” en ik knikte en glimlachte, maar ik kon wel huilen. In plaats van vreugde voelde ik paniek. Ik zag mezelf al zitten met dubbele voedingen, slapeloze nachten en een huis dat nooit meer opgeruimd zou raken. Drie kinderen is al een druk gezin, maar vier? Dat betekent dat álles verandert. Ons fijne huis is ineens te klein, dus moeten we verbouwen, verhuizen of de kinderen kamers laten delen. Niets daarvan voelt fijn. We moeten een grotere auto kopen, want alle kinderen gaan niet passen in onze huidige auto. Financieel waren we hier totaal niet op voorbereid. Eén kindje erbij leek haalbaar, maar twee tegelijk… dat kunnen we toch niet betalen?

Ik weet dat sommige mensen boos zullen reageren. En ik snap dat ook. Want deze kinderen zijn gezond en gewenst, terwijl er genoeg ouders zijn die enorm worstelen om überhaupt een kindje te krijgen. Daarom durf ik dit niet tegen mijn omgeving te zeggen. Iedereen is alleen maar blij voor ons. Soms zeg ik voorzichtig dat ik me zorgen maak, maar daar wordt vaak luchtig overheen gepraat. Gelukkig begrijpt mijn man me wel: ook voor hem voelt het dubbel. Hij twijfelde überhaupt al over een derde en dan worden het er ineens twee… dat is gewoon even wennen.

Waarschijnlijk is dit gevoel er gewoon nu. Ik weet dat we ons leven zullen aanpassen, dat de liefde groter wordt en dat deze kinderen uiteindelijk meer dan welkom zijn. Maar voor nu voelt het vooral nog onwerkelijk en spannend. Het is gewoon ontzettend wennen. Ik vraag me af of er mensen zijn die dit ook hebben meegemaakt. 

Heb jij ook iets op te biechten? Stuur anoniem je verhaal naar info@mamaplaats

Lees ook

Opgebiecht: soms voel ik me een slechte moeder omdat ik fulltime werk