Buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is helaas slecht nieuws. De zwangerschap vindt buiten de baarmoeder plaats en daar kan de eicel niet uitgroeien tot een gezonde baby. Je zult het kindje dus niet kunnen voldragen. Hieronder vertellen we je alles wat je moet weten over een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.

Wat is een buitenbaarmoederlijke zwangerschap? 

Bij een normale zwangerschap vindt de bevruchting van het eitje plaats in de eileider, waarna het bevruchte eitje zich verplaatst naar de baarmoeder om daar in te nestelen. Bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap vindt de bevruchting plaats buiten de baarmoeder. Meestal is dit in de eileider. Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gebeurt bij minder dan 1 op de 100 zwangerschappen.

Oorzaak buitenbaarmoederlijke zwangerschap

De belangrijkste oorzaak van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is een beschadiging van de eileider(s) door: een infectie, een eerdere buitenbaarmoederlijke zwangerschap of een eerdere operatie aan de eileider.

De kans op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is groter bij: onvruchtbaarheid die al lange tijd duurt, na een IVF-behandeling, na een eerder buikoperatie, als je een DES-dochter bent en als je zwanger wordt nadat je gesteriliseerd bent of als je een spiraal hebt.

Buitenbaarmoederlijke zwangerschap: en dan?

Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heeft helaas geen kans. De bevruchte eicel zal verwijderd moeten worden. Blijven wachten op een spontane miskraam is gevaarlijk. De eileider kan openbarsten waardoor er fataal bloedverlies optreedt.

Hoe merk je een buitenbaarmoederlijke zwangerschap? 

De eerste tekenen van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap lijken erg op die van een miskraam. Je krijgt buikkrampen en bloedverlies. De buikpijn kan soms ook uitstralen naar je schouder.

Ga bij twijfel altijd langs de huisarts of verloskundige en bespreek je klachten. Je verloskundige of arts kan met een echo zien of het embryo in de baarmoeder zit en of het dus om een normale zwangerschap gaat. Als dit niet het geval is, zul je direct doorgestuurd worden naar het ziekenhuis voor verder onderzoek.

Behandeling bij een buitenbaarmoederlijke zwangerschap 

In het ziekenhuis onderzoekt de gynaecoloog of de zwangerschap zich in of buiten de baarmoeder bevindt. Als het buiten de baarmoeder is en het vruchtje is nog erg klein, wordt er soms gekozen een spontane miskraam af te wachten.

Maar als het vruchtje al groter is dan vier centimeter moet het embryo worden weggehaald. Afhankelijk van de omstandigheden zal er gekozen worden voor best passende methode. Als de buitenbaarmoederlijke zwangerschap snel ontdekt is, kan het embryo worden ingespoten met een vloeistof waardoor het vruchtje afbreekt. Een andere manier is een kijkoperatie waarbij het embryo wordt verwijderd.

Als er sprake is van een acuut geval of als de arts verklevingen verwacht (door eerdere operaties), kan hij ervoor kiezen een buikoperatie te doen.

Risicofactoren buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Een buitenbaarmoederlijke zwangerschap is naar. En de oorzaak is vaak moeilijk vast te stellen. Er zijn wel een aantal risicofactoren bekend:

• Verklevingen in de buikholte. Deze kunnen onstaan na een eerdere buikoperatie, bijvoorbeeld aan je blindedarm of aan een eileider
• Als je zwanger raakt ondanks dat je gesteriliseerd bent of een spiraaltje hebt
• Door een beschadiging of ontsteking aan de eileider. Dit kan optreden door geslachtsziektes als chlamydia of gonorroe
• De ziekte endometriose is een risicofactor
• Bij een IVF-behandeling is de kans op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap iets groter
• Als je al eerdere een buitenbaarmoederlijke zwangerschap hebt gehad
• Roken

Wanneer je een verhoogd risico hebt op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, let dan extra op de signalen van je lichaam. Blijf met klachten of twijfels niet doorlopen maar bespreek deze met je arts of verloskundige. 

Opnieuw zwanger worden na een buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Een klein percentage van de vrouwen die een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heeft meegemaakt, raakt hierdoor helaas onvruchtbaar. Maar de meesten kunnen weer opnieuw zwanger worden. En hebben vervolgens een zwangerschap die goed verloopt.

Na een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heeft je lichaam wel even wat tijd nodig om weer op te knappen. Je eileider kan beschadigd zijn en moet herstellen. En het zwangerschapshormoon HCG moet langzaam uit je lichaam verdwijnen. Vaak ben je nog erg moe en je kunt last hebben van buikpijn. En misschien moet je de gebeurtenis emotioneel ook een plekje geven.

Wanneer je weer opnieuw zwanger bent, meld dan altijd aan je arts/verloskundige dat je een buitenbaarmoederlijke zwangerschap hebt meegemaakt. Je wordt dan extra in de gaten gehouden om een eventuele herhaling zo snel mogelijk te kunnen opsporen.

Als er een eileider is weggehaald bij je buitenbaarmoederlijke zwangerschap, hoeft dat een nieuwe kans niet in de weg te staan. Je hebt immers nog een tweede eileider. Zo’n 60% van de vrouwen waarbij een eileider is weggehaald, wordt weer zwanger.

Kijktip: in de video hieronder vertelt Dee van der Zeeuw het verhaal van haar buitenbaarmoederlijke zwangerschap.