Mamaplaats

wens.ouders

4 jaar geleden

Trillend rietje. Als een trillend rietje loop ik van de week het Bronovo binnen. Ik zat nog niet in de wachtkamer of ik werd binnen geroepen. Fijn, want in ziekenhuizen kom ik liever niet en wil ik altijd zo snel mogelijk weer weg. De sfeer, de geur, de zieke mensen, en de stemming. Het slokt me op, het maakt me onrustig. Buiten regent het, maar wat vind ik het lekker die koude druppels op m'n gezicht. In m'n T-shirt loop ik in een streep naar de auto. In de auto zeggen we niet veel, bel mijn ouders met hetgeen we te horen hebben gekregen. Samenvattend: de patiënt mag eigen opties kiezen om uit te proberen dan wel een afspraak maken met een revalidatiearts, want leren leven met is min of meer de boodschap. Thuis val ik op de bank in slaap en is er altijd iemand, die zonder woorden, weet hoe ik me voel of hoe het met mij gaat en niet van mijn zijde wijkt. Daarna hebben we gepraat, nagedacht en gekozen om 'het' te gaan proberen te omarmen. Het mag er zijn, het zal er blijven maar het mag niet bepalend worden/blijven. Voor nu gaan we eerst opladen, leuke dingen doen, van de zon genieten, de tuin opknappen, met kleine stapjes vooruit! Alle tips zijn welkom!

wens.ouders

4 jaar geleden

Post delen met

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Pssst... Ben je er nog?

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?