Mama is ziek
Staand onder de douche denk ik nog, jeetje wat een grote melkklier. Gedurende de dag , blijf ik er aan denken en af en toe voelen. Steeds als ik er aan voel krijg ik een steek ik mijn buik. Na een aantal dagen besluit ik toch het ziekenhuis te bellen, omdat ik drager ben van een borstkanker gen, mag ik gelijk komen.
Naïef als ik was nam ik zelfs mijn 4 maande oude dochter mee naar de onderzoeken.
De eerste arts was vrij positief en dacht ook aan een melkklier, maar voor de zekerheid toch maar een punctie en een echo.
Na een kopje koffie en een stukje appeltaart, liepen we rustig naar de afdeling voor de punctie. Ik ging alleen naar binnen liet mijn dochter achter bij mijn moeder die ook mee was.
Ik hoorde mijn naam en liep mee een kleine kamer in.
Die arts kwam met een grote naald en die verdween in mijn borst in. Na een lange stilte hoorde ik de woorden “ ben je hier alleen”
Ik wilde niet dat mijn dochter dit zou horen, maar de arts gaf mij geen keuze.
Wij denken dat u een tumor heeft, maar verdere onderzoeken moeten het nog bevestigen. Het werd gemeld alsof je een griepje hebt, en drong daardoor ook niet echt tot mij door. Ik kreeg een mammografie en een mri scan en mocht naar huis, ik zou de volgende dag gebeld worden.
Ik was nog niet thuis en de telefoon ging, mevrouw we hebben slecht nieuws, u heeft een kwaadaardige tumor.
Ik dacht alleen maar dit kan niet, ik ben net bevallen.. de gefeliciteerd kaartjes staan nog in de kast, dit kan niet.
