Bedankt voor je lieve warme reactie op mijn blog. Heel fijn te lezen dat wat je doet goed is. Ik lees net jouw blog. Wat verschrikkelijk wat je hebt moeten meemaken. Ik kan mij alleen maar voorstellen hoe dat moet zijn. Hartverscheurend. Ik hoop, voor zoverre dat kan met zoiets als een stilgeboorte, dat je het een plekje hebt kunnen geven. Al denk ik ook inderdaad dat je zoiets altijd met je mee blijft dragen maar dat het je nu misschien geen intens verdriet meer geeft maar je er je rust in kan vinden. Zelfs nu kan je nog aan dit trauma werken, mocht je daar behoefte aan hebben.