Mijn dochter loopt nu eindelijk, een mijlpaal waar ik erg naar uitkeek. Het leek wel alsof iedereen dat ook verwachtte, want ze was inmiddels al 18maanden. ik wilde haar echt haar eigen tijd geven, wat moeilijk was met de vergelijkingen en verwachtingen om mij heen. Maar oh wat ben ik blij dat ze haar tijd nam, want ik vind deze mijlpaal ook een mijlpaal van loslaten. Gevaren die er nu bij komen en de angst om haar uit het oog te verliezen. ik was hier echt niet eerder klaar voor geweest, dus ook dat ia volgens mij de natuur en de reden dat mijn dochter even wachtte, nu zijn wij er samen klaar voor! met evengoed af en toe een hardverzakking als ik haar even niet zie..
