Where it all began
Een bult in mijn borst, zal wel niks zijn, dacht ik. Toen het na 2 weken nog niet weg was heb ik toch maar de huisarts gebeld. Door naar de mammacare in het ziekenhuis voor een mammografie. Na een aantal horrorverhalen over zo een mammografie werd ik toch wel zenuwachtig, dat gaat geen pretje zijn. De zenuwen spelen op als ik in de wachtkamer zit. “Mevrouw Dewus, komt u maar.” De mammografie viel enorm mee! Wat een opluchting, dat was het spannendste van vandaag, dacht ik.
Meteen toch nog maar een echo voor de zekerheid. Er word nog iemand bij geroepen, nogmaals een echo. “Mevrouw Dewus, het ziet er niet goed uit, we gaan een biopsie uitvoeren.” Wat een sneltrein, binnen een uur ging ik van onbezorgd naar vol zorgen.
Onderweg naar huis kwamen de eerste tranen. Wat is er precies gebeurd? Het ging zo snel, had ik het goed begrepen? Was het daadwerkelijk iets zorgelijks? Binnen een paar dagen de uitslag van de MRI, PET/CT scan en van het biopt. Deze dagen hoopte ik dat ze een fout hadden gemaakt, maar helaas.
“Mevrouw Dewus, u heeft borstkanker.”
