Wat is het toch een bijzonder proces wat wij vrouwen meemaken. Er gebeurt zoveel met je lijf, hoe je als vrouw groeit naar de bevalling toe. Hoe een kind van zoiets kleins groeit naar zoiets moois. En dan de oerkracht op het moment van de bevalling. En bevallen doe je samen, jij en je kind. Mijn man is een fantastische steun geweest bij beide bevallingen. Ik had echt het gevoel dat we het samen deden, wij waren echt een topteam samen. Wat is mijn man een fantastische steun geweest tijdens de zwangerschap en de bevalling!
Dit was de laatste zwangerschap en ook de laatste bevalling. Mijn lijf kan nog een zwangerschap niet aan. Ik heb twee keer zware bekkeninstabiliteit gehad en bij de laatste zelfs zodanig dat ik een elektrisch verstelbaar bed in de kamer had staan en ook in de rolstoel zat. Ik kon niks meer en moest alle zorg van mijn zoon van 2 overdragen aan mijn man, familie, vrienden en buren. Het was echt geen leuke zwangerschap en daar heb ik veel verdriet van gehad. Ik heb hulp gehad van de pop poli omdat ik in het verleden al meerdere depressies heb gehad en door omstandigheden nu ook depressief was. Zowel mentaal als lichamelijk was ik helemaal op. Daarom ook met 37 weken ingeleid. En ondanks de bekkenpijn had ik wel echt een droombevalling. En wat ben ik blij dat onze geboortefotograaf er ook weer bij mocht zijn. Het zien van die foto's, de kracht die ik zie jij mezelf, het helpt mij bij de verwerking ervan. Ik heb wel 2 prachtige jongens op de wereld gezet en ondanks alles, toch op eigen kracht. Daar ben ik mega trots op!
Aan de ene kant is goed zo om niet meer voor een 3e te gaan, maar aan de andere kant ga ik het ook enorm missen die bijzondere ontwikkeling en groei van mijn lijf en de geboorte van een kind. Dat is gewoon magisch!
