Snap
Sinds vorig jaar toch wel een dag met heel wat betekenis. Op 33 weken zwangerschap werden wij ouders van twee kleine ieniemienie mensjes, twee prematuurtjes. Oh wat waren (en zijn natuurlijk) ze mooi. Maar klein. Piepklein. Ze leken zo kwetsbaar en fragiel. Toch hebben ze het tegendeel bewezen. Beresterk waren ze, onze kleine superhelden. En kijk nu 🥰. Van minder dan 2kg naar bijna 9kg. Van 43cm naar 76cm. Van maatje 44, dat toen nog te groot was, naar maatje 80. Van sondevoeding naar, meestal, twee flinke eters. Wat ben ik fier en trots! En dankbaar. Dankbaar dat ze zonder problemen die periode zijn doorgekomen. Een maand zijn we thuis geweest zonder hen. Een maand was het ziekenhuis hun thuis. Een maand met veel tranen, veel heen en weer geloop en veel gemis. Niet makkelijk maar wel nodig. Eén ding wil ik graag meegeven aan alle mama's en papa's die momenteel ouders zijn van premature kindjes . Voel je nooit te veel. Bel naar het ziekenhuis als je ongerust bent. Bel naar het ziekenhuis als je vragen hebt. Bel naar het ziekenhuis als je gewoon wil weten hoe het gaat met je kindje. Voel je alsjeblieft gewoon nooit te veel ❤️.

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.