
Beeld: Dominique van Tol
Zon, zee, een positieve zwangerschapstest en ineens overal tweelingen – het zal toch niet?
Hi jij,
Wat leuk dat je mijn eerste blog leest. Onlangs werd ik door Mamaplaats benaderd en gevraagd of ik het leuk vond om een serie blogger te worden, niet helemaal vanuit het niets, maar daar kom ik zo op terug.
Wie ben ik?
Mijn naam is Dominique van Tol, ik ben 33 jaar oud en woon samen met mijn vriend John en zoon Ted (2 jaar) in Amersfoort. Ik werk met veel plezier als HR manager bij een consultancybedrijf en in mijn vrije tijd ga ik heel graag op reis (sinds Ted er is, is Spanje favoriet), uit eten en ondernemen we veel leuke dingen met familie en vrienden.
Onze wens voor een tweede kindje
Afgelopen april waren we weer lekker in Spanje en niet lang daarvoor besloten John en ik dat een tweede kindje welkom zou zijn. Op een avond in Spanje, net nadat we Ted op bed hadden gelegd, deed ik een zwangerschapstest. John zei dat hij het zich echt niet voor kon stellen, voor mij voelde het alsof het misschien al wel zover zou kunnen zijn. Na 5 minuten wachten (met een hartslag van 180), wilde John graag als eerste kijken. Hij draaide de test om en zei direct tegen mij; ”je bent gewoon zwanger”. We vlogen elkaar in de armen, beiden vol ongeloof, maar zó gelukkig met dit prachtige nieuws.
Overal tweelingen, het zal toch niet?
Ontzettend blij met deze twee streepjes en fantaserend over de toekomst als gezin van vier, zijn we lekker verder gaan genieten van onze tijd in Spanje. En daar gebeurde gelijk iets heel opvallends. Vanaf het moment dat we een positieve test hadden, zag ik namelijk overal tweelingen. Ik sprak al snel uit tegen John, en later ook tegen familie en vrienden, dat ik het gevoel had dat ik misschien wel zwanger was van een tweeling. Tegelijkertijd zei ik daar ook steeds bij ”what are the odds”. Wellicht ook een beetje om mezelf wat moed in te praten, want eerlijk is eerlijk: het idee van een tweeling maakte me ook een beetje zenuwachtig.
De eerste echo
Precies een maand na de positieve test hadden we de eerste echo, een spannend moment. In de dagen voorafgaand aan deze echo is het nog veel over tweelingen gegaan en vooral ook dat je zoiets toch ook echt niet aan zou kunnen voelen. Er zijn ongetwijfeld veel mensen die in aanloop naar de eerste echo hierover speculeren. En toen was het na die lange maand wachten eindelijk zover, de verloskundige zette het echoapparaat op mijn buik, en wat we toen zagen veranderde alles…
In de volgende blog lees je hoe dit verder gaat.
Had jij ook zo’n sterk gevoel tijdens je zwangerschap? Laat het me weten in de reacties – ik ben zó benieuwd!
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.