Het onderzoek wat we liever niet hadden

Na maanden proberen via andere wegen konden we niet anders. Zowel wij als de professor hadden het liever niet, de cystografie moest gedaan worden.

……Een cystografie is een onderzoekstechniek waarbij de urineblaas met een contraststof wordt gevuld waarna er een röntgenfoto van wordt gemaakt. Onregelmatigheiden in de blaascontour kunnen zo zichtbaar worden gemaakt, evenals een eventueel toch nog achterblijvend residu na leegplassen……

Het was zover, maandag 31 juli ‘23 expres gepland op onze eerste vakantiedag. Zo kon papa ook mee en hadden we alle rust voor de blaasontsteking die hoogstwaarschijnlijk zou volgen na dit onderzoek. Aangekomen in het ziekenhuis mocht er helaas maar één iemand mee naar binnen. Zoals gewoonlijk ging ik mee, niet dat papa niet vertrouwd of goed genoeg is maar routine is hier belangrijk en Viënna is nou eenmaal mij gewend bij alles. Ze moest direct heel nodig plassen en gaf dit aan bij de verpleegkundige: “nee dit mag niet je moet het even ophouden. Ik snap waarom het moet maar zo werkt het voor ons meisje niet. Ophouden is iets wat nooit mag omdat ze zo gevoelig is voor blaasontstekingen, ophouden is misschien wel het meest lastige wat er is. Ze raakt volledig in paniek en we zijn nog niet eens gestart. Top begin!

De paniek nam het over gillend lag ze daar op die tafel, mijn hart breekt en ik kan dit niet aanzien. Ik geef heel duidelijk misschien zelfs wat bot aan dat ze nu moet, niet kan ophouden en ze zeker hierna nog niet leeg is. Laat haar alsjeblieft even snel plassen want in deze paniek gaat ook het onderzoek niet lukken. Ze mag gaan en de rust komt direct terug.

We kunnen gaan starten zodra de professor binnen is.

Gelukkig duurt dit niet lang en kunnen we beginnen. De professor en de verpleegkundige leggen heel goed aan mij en vooral aan Viënna uit wat er gaat gebeuren. Het inbrengen van de sonde ging goed maar toen hij zat raakte ze in paniek, ze had pijn, vond het niet fijn en wilde meteen stoppen. Iets wat natuurlijk niet gaat.

Toen ze zag dat ze mee kon kijken op het beeldscherm waar de radiologische beelden op kwamen werd ze rustig. “Dat is interessant mama! “ Ik stond aan haar hoofd en samen keken we naar de beelden.

Haar blaas werd verder geleegd en daarna de contrastvloeistof werd ingebracht. Al snel bleek dat er ontzettend weinig in haar blaas past. Ze moest al zo nodig plassen, de professor probeerde toch wat door te zetten waardoor Viënna opnieuw in paniek schoot. Volledig overstuur lag ze daar maar machteloos op die tafel, krijsend. Viënna is geen meisje wat gaat bewegen, weg wilt gaan, ze laat het allemaal toe maar klaar is klaar! Genoeg is genoeg, ze geeft het toch aan!?! Ik voel me terug boos worden als ik aan dit moment terug denk. Mijn stem was inmiddels niet zo vriendelijk meer er werd gestopt. “Je moet nu wel direct gaan plassen” ik denk niet dat ze me veel bozer konden maken dan met deze zin. Hoe kan een kind die volledig in paniek is gaan plassen en dan ook nog is op een tafel i.p.v. het toilet. Eerst moet ze terug rustig. Ze is 5 geen 16!

Gelukkig ging dat vlot met inmiddels onze bekende trucjes. Ze moest zich over de drempel zetten om op een tafel te plassen en gaf aan klaar te zijn. De beelden gaven anders aan, haar volledige blaas is nog vol en met een terugloop is dit precies wat er verwacht was.

Het plassen duurde even maar na even was ze dan echt zover dat het genoeg was om zich op te frissen. “Oh meisje wat ben ik trots op jou!” “Dit hoeft nou nooit meer hè mama, ik vind dit niet zo leuk.”

Een mooie ballon verder gingen we terug naar de kinderafdeling waar we even later de uitslag zouden ontvangen.

De uitslag is duidelijk, er is een terugloop en Viënna kan dus niet volledig uitplassen. Voor de urine die terugloopt blijft ze aan de constante antibiotica die we al een paar maanden gebruiken. De artsen kiezen dus voor behandelen met medicatie omdat ze hier tot nu toe goed op reageert en ook heel goed consistent haar medicijnen in neemt. Zolang ze geen ernstige doorbraken heeft of haar medicatie weigert te nemen is dit de beste oplossing.

Maar dan…

we missen wat informatie, belangrijke informatie…

Het is ongelooflijk maar waar, een deel van het onderzoek is niet uitgevoerd. Het stukje blaasfunctie is volledig gepasseerd ofwel ze moet opnieuw, nogmaals precies dezelfde handeling. Nog een keer dit vreselijke onderzoek. Hoe kunnen ze het vergeten…..

Aangezien Viënna natuurlijk gewoon bij de uitslag aanwezig was had ze meteen ook door dat ze nog een keer moest. Direct na het gesprek met de professor begon ze erover: “mama moet ik nou nog een keer dat slangetje bij m’n billen?” 

Leestip: "Het fulltime kolven breekt me op, waar doe ik het nog voor?"