Feestdagen

Kerst!

Het hoort zo gezellig te zijn! Weken van te voren spreek je af, maak je plannen, haalt wat spullen in huis en maakt het gezellig.

Maar wat nou als het allemaal niet zo gezellig is als je zou willen? Wat nou als je weet dat die december maand gewoon way to Mutch is voor je gezin? Wat nou als je dat weet maar er toch wel iets aan wilt doen?

De meeste weten, mijn oudste zoon heeft al een route afgelegd en na het breed onderzoek is zoveel duidelijk geworden. Neemt niet weg dat je soms als ouder ook gewoon even niet weet hoe je bepaalde situaties moet aanpakken.

En de december maand is hier zn situatie. En ja voor een kind die volgens "normale normen" opgroeit is dit al erg veel maar als je daarbij een kind heb die dit net even op een andere manier doet en daarbij dus extra veel last heeft van al die feestelijke toestanden is de uitdaging nog vele malen groter.

En als dat zich uit in mega veel emotionele ontploffingen , dwars gedrag en flipbuien zou je het liefst gewoon de hele maand willen overslaan.

En ja we hebben ons aangepast , vandaag , eerste kerstdag gewoon thuis, alles redelijk normaal en alleen mijn vader op bezoek. Een toastje en wat lekkers voor de kids en wat te drinken. Savonds een grote pan soep op tafel en als toetje ijs. Niks geks en toch bleek dit te veel te zijn voor hem. En met alle hectiek van de kerst op school en bso en alles wat ze daarvan mee krijgen gok ik gewoon dat nu alles er uit komt. Zo bleek vandaag dus ook.

Inmiddels liggen ze beide op bed en bedenk ik me dat het dus helemaal niet gezellig is zo! Voor hem niet maar voor ons dus ook niet want je bent de hele dag brandjes aan het blussen omdat zelfs het simpelste dingetje gewoon te veel is voor je kind.

En dat vind ik moeilijk en levert zelfs wat tranen op, want waar ik normaal mensen uitnodig of ergens heen ga , de gezelligheid opzoek of in huis breng is het nu heel beknopt , alles zoveel mogelijk aangepast maar zelfs dat is blijkbaar niet genoeg.

En met dit gedrag van vandaag kan ik de hele nacht wakker liggen voor de dag van morgen.

Morgen , tsja ik keek er naar uit. Een brunch met mn schoonfamilie. Eindelijk weer een keer compleet , met zn alle , gewoon gezellig. En zeker met de ziekte van mn zwager vind ik dit zo belangrijk.

De laatste paar keren dat we samen waren was dit namelijk ivm hem en de gesprekken die hij met de dokter heeft gehad , morgen is het gewoon echt gezellig samen zijn. Maar met vandaag in mn achterhoofd weet ik dat dit voor mijn kind eigenlijk gewoon niet zo gezellig is. Het is gewoonweg te druk en te veel.

En ik hoor je denken, morgen weer een nieuwe dag ,.misschien is hij dan wel heel anders en gaat het gewoon goed ! Ja die uitspraak snap ik , en dat bedenk ik me ook, misschien doet hij het wel hartstikke goed! Maar als dat zo is weet ik al dat dat er bij thuiskomst allemaal uit komt en zit je dus evengoed de scherven op te rapen van de afgelopen dag. Dus wat je ook doet , de naweeën krijg je op een dienblad aangereikt!

Ik laat mijn gedachten er even over gaan want is hier geen oplossing voor te bedenken? En wat is dan wijs om te doen? Dat wordt een leuke nacht!

Je wil zo graag, maar je wilt de rust voor je kind ook bewaren, je familie niet te kort doen, jezelf ook niet , deze momenten zijn juist voor ons nu gewoon even zo belangrijk, dat samen zijn..

Na afloop van de brunch willen ze nog naar het bos , wandelen, zal ik de brunch dan skippen en aansluiten bij de wandeling? Gaat een van ons alleen heen? Of nemen we de jongste dan toch wel maar mee ? Gaan we brunchen maar niet mee naar het bos? Die laatste is al bijna geen optie want ik weet wel dat het oorlog is als hij hoort dat ze naar het bos gaan en hij niet. Doen we toch alles maar mee en nemen we de gevolgen voor lief ?

Wat ik ook bedenk , het maakt niet uit, de tranen schieten al in mn ogen ongeacht wat.

Mijn hemel wat een gevecht tussen gevoel en verstand is dit. Je wil zo graag he …..

Ik kon altijd intens genieten van al die gezelligheid , reikhalzend keek ik uit naar december , maar inmiddels weet ik nu dat ik dit gevoel zal moeten bewaren tot de tijd dat het wel weer kan, als ze ouder zijn en meer zelf kunnen aangeven en begrijpen en het voor mij niet zo'n strijd meer zal zijn om de feestdagen te "overleven" ,want ja dat is hoe het nu gewoon even voelt voor mij.

Wel ben ik trots op mezelf en mijn man, in hoe we dit nu aanpakken. In hoe we op een lijn zitten mbt dit probleem en hoe we elkaar daarin steunen! Hoe we de belangen van ons kind voorop stellen ongeacht de fronsende gezichten en onbegrip wanneer we besluiten ergens niet aan mee te doen.

Daar neem ik dan maar even een borrel op voor het slapen gaan! Wie weet slaap ik daardoor iets beter hahah!

Je weet immers toch niet echt waar je goed aan doet wat het besluit dan ook mag gaan worden.

Wij zijn een topteam samen 👑

Fijne feestdagen allemaal, dat het maar mag zijn wat je er van verwacht! En geluk en gezondheid voor 2023! Leef, lach en geniet ♥️

Liefs van mij 

Trending: De diagnose die ons leven zal veranderen