De diagnose die ons leven zal veranderen
For better and for worse
So this happened..
Vrijdag 16 december kregen we de uitslag van de onderzoeken te horen. Zoals verwacht was de diagnose: autisme.
Zowel wijzelf als de mensen rondom ons hadden vermoedens, en je kan natuurlijk de erfelijke belasting niet negeren.
Ja we hadden het wel verwacht, maar het bleef (zeker voor mij) moeilijk om te horen. Ergens zijn we toch blijven hopen dat het niet zo was.
Niet omdat we hem hierdoor minder graag zouden zien, zeker niet!
Niet omdat hij hierdoor anders zou zijn.
Niet omdat het voor ons een aanpassing zal worden.
Wel omdat we beseffen dat de toekomst moeilijkheden en obstakels zal bevatten voor hem.
Omdat we weten dat het leven niet altijd "zomaar" zal lopen.
Omdat we zien hoeveel pijn en frustratie hij soms voelt.
Omdat we merken dat we hem niet altijd kunnen helpen of zijn pijn wegnemen.
Omdat we hem onmogelijk gaan kunnen beschermen in deze (soms harde) wereld.
En stiekem vind ik het ook moeilijk om toe te geven dat we hulp nodig hebben, dat we soms met de handen in het haar zitten, dat we het soms ook even niet meer weten.
Het enige dat we nu kunnen doen is er zijn voor hem, troosten waar nodig, nabijheid bieden waar het kan en afstand houden waar het moet.
En dat is oke, voor nu. ❤️
Hannah.xxo
Mooi geschreven ❤️