1 jaar geleden
De onderzoeken zijn begonnen 🥼
Ziekenhuis in, ziekenhuis uit
Inmiddels is het twee maanden geleden dat wij de doorverwijzing naar de gynaecoloog kregen. De afspraak in het ziekenhuis was snel gemaakt en op vrijdag 10 maart stond onze intake gepland bij de verpleegkundig specialist. Een super lieve vrouw, die ons gelijk geruststelde in een fijne kennismaking. Met mijn vriend is alles meer dan in orde, dus ik mocht gelijk plaatsnemen voor een inwendige echo. Die had ik even niet zien aankomen, maar het viel reuze mee!
Tijdens de echo zag ze gelijk iets wat leek op een poliep in mijn baarmoeder. Omdat ik net mijn eisprong had gehad en ik dik baarmoederslijmvlies had, kon ze het niet met 100% zekerheid zeggen. Daarom moest ik een nieuwe afspraak, na mijn menstruatie, maken voor een extra controle. Met twee verwijsbrieven voor bloedprikken en veel informatie op zak gingen we weer naar huis. Eigenlijk waren we best blij met dit bezoek, want als de poliep écht de boosdoener is hebben we een oorzaak en kan die ook snel verwijderd worden. Tijdens het onderzoek bleek ook dat mijn eisprong er goed uit zag.
In de weken die volgde moest ik twee keer op vaste tijden bloed prikken, voor onder andere de werking van mijn nieren/melkklieren/hormonen en de kans op vervoegde overgang. Gelukkig waren al deze uitslagen goed! Op 21 maart werd ik (helaas) ongesteld en belde ik het ziekenhuis voor een nieuwe afspraak bij de verpleegkundig specialist. Dit bezoek was afgelopen vrijdag, 31 maart. Direct mocht ik gaan liggen voor een inwendige echo. Waar eerst de poliep te zien was, zat nu niks meer… althans een klein puntje. De poliep was dus verwaarloosbaar en vorige keer omhuld met heel veel slijmvlies. Fijn natuurlijk dat er niks in de weg zit in mijn baarmoeder, maar ook valt er nu een oorzaak weg en het voelt alsof we weer op 0 staan.
Met goede bloeduitslagen en geen gekke dingen te zien bij de echo’s gaan we vrijdag 7 april naar de gynaecoloog. Hij gaat wederom inwendig onderzoek doen en een plan opstellen. Spannend!
Ik merk dat het me meer doet dan verwacht, het kost me veel energie; iedere keer het ziekenhuis in op vaste momenten. Veel onderzoek, veel informatie en wachten tot er actie komt. Uiteraard weet ik waar we het voor doen en doe ik dit met alle liefde. Momenteel heb ik genoeg aan mijn vriend, werk en hou ik mijn sociale bubbel klein met vooral mensen die écht om me geven. Dat is ook prima en ik leer nog meer te genieten van de kleine dingen. 💕
