Moeder worden dat is toch niet zo moeilijk of wel?

Heb al lang de wens op moeder te worden, helaas is dit in de praktijk toch makenlijker gezegd dan gedaan.

Helaas heb ik 5 jaar gelden me eerste miskraam gehad op 5+5 weken dit was niet geplande zwangerschap maar zeker welkom maar helaas was het korte duur en moest ik je al laten gaan voor de eerste echo. Het jaar der op was ik gepland zwanger geraakt binnen 3 maanden met me ex, hoe blij ik was dat op de echo van 6+2 weken een klein klopent hartje zag!! Me geluk kon niet op!! Ik werd moeder niemand die dit af kon pakken, na ja dat dacht ik teminste.. helaas kregen ik en me ex grote ruzie met alle gevolgen van dien, was toen net 7+5 ongeveer zou met 9,5/10 weken weer een echo krijgen. Toen het zo ver was kreeg ik het onmogelijke nieuws te horen.. slik... me kleine hummel was der niet meer op de echo was te zien dat rond 7+4 weken het hardt gestopt was met kloppen, dacht dat de wereld onder me voeten weg zakte daar zat ik in me uppie. Ben naar huis gegaan en hem me ex netjes op de hoogte gebracht met het nieuws maar de tijd die daarna volgde was extra moeilijk omdat als ik der nu op terug kijk ik me eerste miskraam ook niet had verwerkt. Heb later hier voor wel hulp gezocht en ben hier door zekerder en sterker uit gekomen ondans ik der nog dagelijks aan terug denk hoe me leven zou zijn als die 2 kleintjes wel een volledige zwangerschap zou gedragen hebben hoe zou het zijn nu? Maar dat zijn helaas dromen die dromen blijven.. 

Kwam me huidige vriend/ verloofde tegen via een date site, wel lachen hij herkende me meteen omdat we hier voor elkaar al bijna 10 jaar als kennissen elkaar kende maar het contact vanaf mijn kant was verbroken. (Hij was toen verliefd op mij maar ik niet op hem🙈) maar de aanhouder wint! En we hebben toen snel afgesproken op de eerste date sloegen de vonken over wouw wat was jij veranderd zeg!! Zo leuk geworden 😍 snel was dan de vraag die we samen ja op konden zeggen dat we voor een gezinnetje wilde gaan.

Het voelde goed tussen ons dus waarom zo lang wachten want je weet toch niet wanneer het je geven is dus hub we gingen der voor! 

Helaas werden weken maanden en maanden jaar.. zonder 1x gelukt was. Zijn we naar een jaar naar de huisarts gegaan voor een verwijzing naar ziekhuis 1. Helaas heb daar geen worden voor hoe hun ons hebben behandeld.... jaar voor niks gelopen daar omdat ze keer op keer ons lieten vallen en grove fouten gemaakt hebben en puntje bij paaltje 0,0 hulp hebben geboden om ons in een traject te zeten.

Zijn we naar een jaar naar een ander ziekhuis nummer 2 gegaan voor hulp, hier was ook nartuurlijk weer een wachtlijst maar werden gelukkig snel gebeld dat we voor een intake gesprek mochten komen. Weer onderzoeken en gespreken maar we werden teminste eerlijke en serieuze manier geholpen! Helaas kwamen we hier achter dat ik een vertraagde schildklier had wat roet in het eten gooide en dit eerst onder controle moesten krijgen voor ik überhaupt zwanger mocht worden. Dat is gewoon echt k*'t als je weer moet wachten maanden maar ja we moesten door gaan we waren ondertussen 2,5 jaar verder.

Gelukkig slaan de medicijnen goed aan voor me schildklier en mogen we hopelijk snel aan ons nieuwe avontuur beginnen, het traject met IUI.

Hier ga ik een nieuwe blog over schijven hoe het nou gaat z'n traject en wat der allemaal bij komt kijken. Ik weet nu wel een kindje krijgen is niet iedereen zomaar geven dat is pijnlijk maar helaas de waarheid, hopelijk is het ook ons nog geven ooit in de toekomst..

Trending op Mamaplaats: Van een positieve test naar een onderbuikgevoel