een journaal van jaren

ik heb altijd 1 kind gewild al van toen ik klein was.. op mijn 30ste leerde ik mijn huidige vriend kennen, snel beseften we dat we de leeftijd al hadden en besloten we dat ik 1 januari 2017 zou stoppen met de pil...  

aangezien ik slecht of soms niet mijn pil nam, dacht ik dat het misschien nie lang zou duren eer ik zwanger zou zijn.. in april 2017 maakte ik voor alle zekerheid een afspraak met de gynaecoloog. sowieso voor jaarlijkse controle..

3 juli kon ik bij de gynaecoloog terecht.. aangezien ik nog nie zwanger was vertelde ik hem symptomen die erger werden per maand  sinds ik gestopt was met de pil. Felle bloedingen, zoveel krampen/pijn dat ik in foetus houding in bed lag, ik moest 4 dafelgans nemen de eerste 2 dagen of ik kon niet functioneren, wat een hell zonder pil.. ook al nam ik die slechts of niet in.. nooit had ik zoveel pijn gehad behalve op mijn 16de toen ik effectief begon met mijn pil voor de symptomen te onderdrukken... de gynaecoloog vertelde mij dat mijn pil volledig uit mijn systeem moest zijn en de symptomen normaal waren.. 

Elke maand werden ze erger en erger en begon ik zelfs al te janken als ik wist dat ik ze moest krijgen.. ik kon er wel een klok op zetten door de symptomen die ik altijd een dag of 2 op voorhand had.. zoals de meeste vrouwen, onderrug pijn, onhandigheid, veel plassen.

na 3 jaar proberen had ik er echt genoeg van, zelfs mijn werk begon er onder te lijden.. ik werk in de zorg bij ouderen en elke maand als ik mijn regels moest krijgen, krimp ik ineen of moest ik naar adem happen.. watttt eeennn heellll was dit.. 

In Maart 2020 net 1 week voor de corona effectief een feit was, heeft mijn vriend zijn bompa moeten afgeven.. na 1 week opnieuw zijn overgrootmoeder en dan nog eens 1 week later zijn andere bompa en nog 1 week later zijn bomma... wat een pijn had hij.. door al die stress en verdriet door wilde hij echt een kindje hebben...

Ik ben midden april 2020 gecrasht, ik kon niet meer, het was mij allemaal teveel geworden en vooral mijn rugpijn door de stress.. ik heb dan ook actie ondernomen, psycholoog, kine en een afspraak met de gynaecoloog.. en ja 1 juli mochten we uiteindelijk na de gynaecoloog die fertiliteitsproblemen zoekt.. 

Leestip: Ze droeg wijde kleding, want wat als de uitslag niet goed was? Dan hoefde ze het aan niemand te vertellen