Turbo bevalling op een voor mij bijzondere dag

Maandag 26 september, de dag voor de uitgerekende datum zitten wij boven op ons bed met zijn vieren. De meisjes zijn net uit school (15.30uur) en wij zijn nog wat papieren aan het uitzoeken en opruimen. Ik wilde op staan om naar de wc te gaan als ik aan de achterkant van mijn broek nattigheid voel. Ik zeg of ik heb diarree of mijn vliezen zijn gebroken. Op de wc aangekomen loopt er nog meer helder vruchtwater de wc in. Ik ben rustig in de badkamer een schone broek en alles aan het aandoen als igor roept: heb je de verloskundige al gebeld. Neejoh dat doe ik zo wel! Een minuut of 20 later bel ik om te zeggen dat mijn vliezen zijn gebroken maar dat er verder nog niks is. Mijn ouders en onze zusjes brengen wij op de hoogte. Ik kijk nog even een filmpje in bed met de meiden, terwijl ik af en toe een wee begon te voelen , tot zij om 17.15uur worden opgehaald door mijn zusje, ze mochten daar een nachtje logeren. 

Tot 19uur zijn de weeën heel wisselend dan een half uur elke 5min dan 10 of 20min niks. Mij moeder hebben wij rond 18.30 gevraagd om ook te komen, zij zou net als bij de bevalling van de twins nu ook aanwezig zijn. Om 19uur moest ik enorm naar de wc.. ig wat denk jij kan ik nog gaan? Ja joh als je moet dat moet je.. nou na het toiletbezoek begon het echt hevig elke 3min weeën. 

Om half 8 stond ik op het punt om de verloskundige te bellen maar alsof ze het aanvoelde ging mijn telefoon. Ze zei dat ze even wilde bellen om te vragen hoe het ging. Dus ik vertelde het waarop ze zei dat ze er aan kwam. Om 20.10 kon ik het echt haast niet meer houden maar de verloskundige was er nog niet. Ik kon alleen een rare half liggende/zittende houding deels verdragen. Terwijl ik ig vroeg om haar nog een keer te bellen ging de deur bel. Daar was ze! Na het voorstellen (nieuwe waarnemend verloskundige) en de controles vertelde ze dat ik 5cm ontsluiting had met weeen opvolgend in schommelingen tussen 1 en 3 minuten. Ze vroeg of ik nog in Ikazia en in bad wilde bevallen en dat wilde ik nog steeds. Ze belde, we konde komen en ze zouden het bad vast vol laten lopen. De verloskundige ging alvast richting het ziekenhuis. Toen kwam de grote opgave hoe ging ik uit mijn rare houding komen want bij elke andere beweging kwamen de weeën nog sneller.. na een kwartier ofzo was ik boven aan de trap al puffend beland.. naar beneden ging prima maar eenmaal beneden kreeg ik al persdrang.. ik was met mijn moeder de trap afgelopen, terwijl igor de spullen in de auto zette. Ik roepen IG JE MOET DIE VROUW WEER BELLEN IK HOU HET NIET MEER! Ik raakte een beetje gestresst en dacht toen de wee weer wegzakte.. nee ik wilde echt niet thuisbevallen. Dus strompelde ik weer naar de auto. Wat een hel was dat. Wij moesten nog zo'n 15-20min in de auto naar het ziekenhuis, gelukkig zaten de stoplichten mee. 

Bij het ziekenhuis aangekomen stond de verloskundige bij de ingang ons op te wachten. Met pijn en moeite ben ik in de rolstoel gekomen, ik dacht echt dat ze er elk moment uit kon komen. Hup snel naar de afdeling. Op de afdeling deed de verpleegkundige open en stelde zich voor. Ik kon dus echt niets terug zeggen want ik was alleeen maar weeen aaan het wegpuffen. De rolstoel wordt naast het bad geparkeerd en igor en mn moeder sjorren wat aan mn schoenen en mijn kleren. De verloskundige zegt nog: nou we hebben om 20.15 jouw controles gedaan dus de volgende controle doen wij pas weer om 22uur (rond 21uur kwamen wij aan bij Ikazia). Ik zeg nog nou ze komt eraan hoor maar ik hoor verder geen reactie (lag misschien aan mij of zat in een bubbel). Met een hoop moeite kom ik in het bad wat lekker warm is al valt er weinig te ontspannen met persweeën. Eenmaal in het bad mag ik eigenlijk meteen persen. Even raak ik in paniek. Ohhh hoe moet het?!! (Bij eli en es voelde ik nauwelijks weeën door de ruggenprik). Na een keer of 5 persen roep ik nog neee dit kan ik niet. Waarop de verloskundige en verpleegkundige zeggen het hoofdje wel al te zien. Er wordt nog een spiegeltje in het bad gedaan maar ze richten niet goed en ik zie alleen stolseltjes waarop ik roep haal dat ding maar weer weg hoor. Ik denk na nog een keer of 5 persen dat ze daar dan al was. Onze lieve, mooie dochter Céline Olivia. Geboren op 26 september 2022 om 21.20, 20minuten na aankomst in het ziekenhuis. Dit mooie mensje is ook nog eens geboren op de sterfdag van mijn lieve oma, precies 14 jaar geleden, met wie ik een hele bijzondere band had.