De eerste dag en nacht

Omdat onze meid wat klein was gezien de termijn, was het nodig om drie keer haar glucose te meten in zes uur tijd. Dat betekende dat we nog eventjes in het ziekenhuis moesten blijven. Tegen de tijd dat we (eigenlijk) weg mochten, bleek het super druk op de afdeling. Om 17.30 konden we dan eindelijk vertrekken richting huis! 

Wat is het toch spannend om met een pasgeboren baby in de auto te rijden… zelfs mijn man, die soms denkt Max Verstappen te zijn, reed heel rustig. De kraamzorg kwam een half uurtje nadat wij thuis waren en ook de opa’s en oma’s kwamen binnen. Dit hadden we zo afgesproken: de rest van de week rustig aan.

Om half 8 was iedereen al weer even weg en vertrok de kraamzorg ook. We bespraken nog alles na, en hadden het vooral over hoe gek het was dat ze nu ineens bij ons was! 

Rond 9 uur gingen we naar boven, gaven ons meisje nog een fles en daarna lekker knuffelen en in het wiegje aan ons bed. Drie uur later maakten we ons meisje weer wakker voor een schone luier en een flesje. Mama de luier, papa het flesje maken en geven. 

Maddy was enorm aan het huilen na de luier, dus probeerde ik haar te troosten door rond te lopen en een beetje te wiegen. Ineens was ze stil en toen ik naar haar keek zag ik een blauw gezichtje mij in paniek aankijken….

Bij mij brak toen ook de paniek echt uit. Keihard riep ik mijn man dat hij gelijk moest komen. Toen hij boven was nam hij haar over en ging ik de ambulance bellen. Toen ik iemand aan de lijn kreeg, kwam ons meisje gelukkig weer bij. Toch besloot de dame aan de telefoon even iemand langs te sturen zodat ze goed gecontroleerd kon worden.

Ik rende naar de straat, in mijn ondergoed stond ik buiten. Ineens voelde ik enorm veel pijn: iets wat hiervoor compleet was verdwenen. De ambulance kwam vrij snel aan en de mannen controleerde haar longetjes, hartslag en bloeddruk. Alles bleek goed. We hebben gezamenlijk de verloskundige nog even gebeld: zij vermoedde dat er waarschijnlijk nog wat vruchtwater klem zat, wat ze niet opgehoest kreeg. 

Daarna moet je weer gaan slapen… ik heb de lampen aangehouden en hoe moe ik ook was, ik heb de hele nacht naar haar gekeken en gehuild, héél veel gehuild. Voor mijn gevoel waren we haar alweer bijna verloren en mijn angst was onvoorstelbaar groot.

Leestip: Klacht: "Dat de vaccinaties al klaar lagen toen we het kantoortje binnen kwamen, had nóóit gemogen"