Zwangerschapsupdate - opname in het LUMC

Ik schrijf regelmatig over de zwangerschap en omdat ik omtrent dit onderwerp weer genoeg te melden heb, leek een update mij wel op zijn plaats!

Sinds ik mijn blog weer heb opgepakt schrijf ik ook regelmatig over de zwangerschap en hoe ik dit beleef en ervaar. Zo heb ik een artikel geschreven over het eerste trimester en onlangs ook over het tweede trimester. Nu komt er t.z.t. ook nog een artikel over het derde trimester, maar dat duurt nog eventjes 😉 Daarom wilde ik graag tussentijds eens een update geven met hoe het gaat met mij, maar ook met de baby!

ZWANGERSCHAP UPDATE

Sinds het tweede trimester vliegen de weken letterlijk voorbij. In het begin vond ik het best lastig omdat ik ineens werkloos thuis zat, maar nu ben ik enigszins gewend aan de situatie. Dat betekent natuurlijk niet dat ik het niet liever anders had gezien, begrijp me niet verkeerd. Het liefste had ik nog een baan en wat meer structuur in mijn leven, maar voor nu is dit de situatie en heb ik er vrede mee. Ik kan me nu wel optimaal voorbereiden op de komst van onze baby en wanneer ik moe ben heb ik ook de mogelijkheid om rust te pakken. Eerlijk gezegd is dat wel heel fijn en probeer ik ook maar gewoon het positieve in te zien van deze situatie.

PRETECHO

Door corona was het een tijdje niet mogelijk om pretecho’s uit te laten voeren waardoor het maar de vraag was of wij dit nog konden laten doen. Gelukkig kwamen er versoepelingen en konden we toch nog een afspraak inplannen. Zo gezegd, zo gedaan. Al een hele tijd keek ik uit naar de afspraak en was blij dat het eindelijk zover was.

Al snel bleek dat de baby er niet goed voor lag, met zijn benen en handjes voor het gezicht haha. De echoscopiste besloot dan maar even een algehele check te doen en begon ineens over zijn darmpjes. Volgens haar hoor je die normaal niet zo duidelijk te zien zitten tijdens een echo. Ze zei dat we het maar even in de gaten moesten houden. Na deze woorden was het een beetje ‘klaar’ met de pret. De woorden van “even in de gaten houden” bleven maar door mijn hoofd spoken. Even later begon ik er nog over, maar een echt duidelijk antwoord kreeg ik niet. Ze zou contact opnemen met mijn eigen verloskundige hierover. Al met al was de afspraak dus veranderd in een domper. Als je voor een pretecho komt verwacht je geen medische checks. En natuurlijk vind ik het prettig als er wordt benoemd wanneer iets niet oké is, maar dit had wellicht wat anders gedaan kunnen worden.

EXTRA ONDERZOEK IN HET ZIEKENHUIS

Ik had al een afspraak staan in het ziekenhuis bij de gynaecoloog, dus ik besloot tijdens de afspraak ook meteen de darmen ter sprake te brengen. Tijdens deze afspraak werd mijn baarmoedermond gemeten ter controle. Dit werd gedaan vanwege een lisexcisie die ik heb gehad 2 jaar geleden. Hierdoor heb je kans op een korte(re) baarmoedermond wat verhoogde kans kan geven op vroeggeboorte. Gelukkig bleek dat allemaal in orde.

Vervolgens is er ook nog naar de darmen van de baby gekeken, maar er waren geen gekke dingen gezien. Niets om ongerust over te zijn, dus ook dit was een opluchting. Tevens voelde ik ook enige irritatie naar de echoscopiste van de pretecho die mij onnodig onzeker en ongerust heeft gemaakt. Het zal vast goed bedoeld zijn, maar ik vind dat je niets moet roepen zonder voldoende kennis hierover. Maar goed, dat terzijde.

Uiteindelijk werd de baby nog helemaal gecheckt en gemeten. Hieruit bleek dat meneer nog lekker in stuit ligt, net als zijn mama destijds. Ook is me verteld dat de baby te klein is en hiermee onder het gemiddelde ligt. Nu ben ik zelf ook klein, dus ik verwachtte al geen grote baby. Maar om uit te sluiten dat het andere oorzaak heeft, krijg ik nu extra controles in het ziekenhuis. Zo wordt er ook gekeken naar het vruchtwater, de (doorbloeding van de) navelstreng en de placenta. Dit is om uit te sluiten dat de baby wellicht te weinig voeding krijgt en hierdoor een achterstand in groei heeft. Ondanks dat dit allemaal niet ernstig hoeft te zijn vond ik het toch wel een beetje spannend allemaal.

Inmiddels mijn eerste echo gehad (voor vruchtwater, navelstreng en placenta) en alles bleek goed tot nu toe. Donderdag mocht ik terug voor een echo om te kijken hoeveel de baby is gegroeid in 2 weken en stiekem was ik ontzettend benieuwd. Uiteindelijk vrij positief nieuws, want de baby groeide zelfs ietsje boven zijn lijn. Desondanks zat hij nog ver onder het gemiddelde en ben ik nu medisch. Tot de baby boven de P10 lijn komt blijf ik onder controle bij het ziekenhuis. Dus even afwachten hoe dat allemaal ontwikkelt in de komende weken. Hopelijk draait hij ook nog even, maar volgens ligt ie wel lekker in stuit haha.

MENTAAL

Mentaal gaat het ook redelijk goed. Ik voel me een tikkeltje stabieler en iets minder emotioneel, dus dat is fijn. Wel merk ik dat hoe verder ik kom, hoe minder ‘ruimte’ ik heb voor andere zaken. Mentaal ben ik heel erg bezig met de laatste dingen rondom de baby en ben ik hier ook dagelijks veel mee in de weer. De bevalling komt steeds dichterbij en dat betekent dat ik me bezig houd met de laatste voorbereidingen zoals het bevalplan, de vluchtkoffer en dat soort zaken. Gek om te zien hoe je lichaam dat allemaal regelt en je als het ware ‘klaar maakt’ voor de naderende bevalling. Zowel lichamelijk als mentaal.

OPGENOMEN IN HET LUMC

Mijn vriend en ik wilden al een hele tijd een weekendje weg, maar vanwege Corona is dit de afgelopen maanden niet gelukt. Tot afgelopen week! Alleen liep dat even anders dan verwacht… Omdat ik minder leven voelde heb ik het ziekenhuis gebeld. Nu is dat al een grote stap voor mij, maar nu was dit nog een tikkeltje erger omdat we natuurlijk ver van huis waren en ik naar een ‘vreemd’ ziekenhuis moest bellen. Uiteindelijk zijn we nog om 23.00 uur richting het LUMC in Leiden gereden. Lang verhaal kort: de hartslag van de baby was goed en hij was ineens weer lekker druk! Als laatste nog een echo en dan konden we weer richting het hotel… Althans, dat dacht ik. De arts wilde ook mijn baarmoedermond meten vanwege de harde buiken en kwam er achter dat deze flink verkort was. Ik dacht toen alsnog dat het meeviel, maar helaas kwam er een einde aan ons uitje. Ik zou opgenomen worden ter observatie omdat de kans aanwezig was dat de bevalling eraan zat te komen. Ontzettend schrikken en onverwacht, maar achteraf was ik blij dat ik toch maar heb gebeld en naar mijn gevoel heb geluisterd. Gelukkig was de volgende ochtend alles weer rustig en was er geen aanleiding om me langer te houden. We besloten om het uitje af te breken en lekker richting huis te gaan. Zonder overnachting in het hotel en zo’n lekker hotelontbijt waar ik me zo op had verheugd 🙁 Gezondheid voorop, maar wel ontzettend jammer..

Tot zover de update! Keep you posted!