Zwangerschapsperikelen

Dit stuk schreef ik, onder invloed van hormonen, in 2018. Ik zet er even nadrukkelijk bij: NEE, ik ben nu niet zwanger! Ik hoef maar naar babysokjes te kijken, een grammetje zwaarder te ogen, een blos op m´n wangen te hebben of caffeïnevrije koffie te drinken (Ja ik ben er zo eentje die dat lekker(der) vindt, can´t help it) en ik word van alle kanten bestookt met vragen. Als de vragen niet worden gesteld, dan wordt er wel op een manier naar mij gekeken dat ik mij bijna ga verontschuldigen dat ik niet zwanger ben... Anyhow ik dwaal af. Misschien volgt daar nog wel een keer een blog over ;-)

------------

22 weken zwanger!!

Ik vind zwanger zijn denk ik het allermooiste wat mij ooit is ‘overkomen’. Ik ben zo trots als een pauw en heb er geen moeite mee dat mijn lichaam verandert. Buiten het feit dat mijn mooiste kleding niet meer past en ik een paar meloenen met mij mee zeul, vind ik de ontwikkelingen prachtig. Ik ben gewoon een mensje aan het bouwen! Hoe gaaf is dat!

En toch krijg ik soms hele bijzondere opmerkingen, waarvan ik gewoon echt niet weet wat ik ermee aan moet. Hierbij een paar voorbeelden en mijn (denkbeeldige, niet altijd sociaal gewenste) reacties:

- ‘Oh, dus maar net’ (als reactie op mijn enthousiaste mededeling dat ik zwanger ben)- Hallo, ik ben al 3(!) maanden een mens aan het bouwen en het voelt al als een eeuwigheid dat ik m’n mond hou...

- ‘Er kan van alle misgaan tijdens de zwangerschap’- Uh… ok….doei

- ‘Was het wel gepland?’- Nou, we hadden in de agenda staan wanneer het moest komen en hebben afspraken gemaakt met de spermacel met hoeveel km/u hij moest zwemmen op welk moment.

- ‘Ben je er blij mee?’ – Zie ik er zo ongelukkig uit?

- ‘Waren jullie er al lang mee bezig?’ – Wil je echt weten hoe vaak we het (sinds) wanneer doen of vraag je nu gewoon naar onze vruchtbaarheid?

- ‘Waar blijft jouw buik?’ – Precies hier…onder m’n shirt.

- ‘Je lijkt niet echt zwanger, maar gewoon dik’ – Hey thanks he!

- ‘Je moet dit en je moet dat’ – M’n vader zegt altijd: ‘het enige dat moet, is belasting betalen’

- ‘Je gaat je kind toch niet …. noemen!? – Nee, tuurlijk niet! We passen op jouw verzoek wel ff de naam aan die wij al jaren in gedachte hebben. Wil je die anders alvast weten?

- ‘Je kan je kind écht nog niet voelen’ – Nee, het was vast m’n enorm spastische darm die een salto maakte en daarbij uitschoot naar m’n buikwand!

- ‘M’n vriendin heeft t/m week 40 hit extreme lessen gedaan op de sportschool’ – Wat super fijn voor jouw vriendin!

- ‘Ja, ik ben ook zo moe’ – Gefeliciteerd! Hoeveel weken ben jij?

De meeste reacties komen (denk ik) voort uit liefdevolle interesse, maar er zijn ook echt momenten waarop mensen (op z’n Surinaams gezegd) ‘smoelverlegen’ zijn… en tjah wat doe je dan? Vriendelijk (niet te sarcastisch) lachen en weer door! Maar ik weet van mijzelf dat ik een open boek ben, dus sorry voor iedereen die per ongeluk toch een dodelijke blik van irritatie heeft gekregen.

Een beetje (zelf)spot kan ik wel hebben hoor. Ik weet dat m’n leven nooit meer zo steriel zal zijn als nu en ik weet dat m’n lichaam niet meer in oude staat zal terugkeren (of misschien ook wel). Ook weet ik dat m’n slaapritme zal veranderen en dat er minder me-time zal zijn.. But I don’t care!! Ik hou nu al zo onvoorwaardelijk veel van dit kleine mensje; alle clichés zijn waar.

----------

Benieuwd hoe ik er nu ruim 2 jaar later over denk? Of ik nog steeds zeg ´I don´t care´? Daar binnenkort meer over...

En nu ben ik wel benieuwd naar ervaringen van anderen. Kregen/krijgen jullie ook bijzondere/leuke/gekke/rare opmerkingen tijdens de zwangerschap?