Zwangerschapscholestase? Ik wist niet wat dat was

Sinds de zwangerschap had ik al vrij snel pukkels, veel pukkels. Ik had in m'n gezicht tijdens m'n puberteit niet eens zoveel. Op m'n borstkas, op m'n rug. Die op m'n rug jeuken ontzettend, maar ik dacht hoort er gewoon bij. Tot ik onlangs een hele nacht wakker was vanwege jeuk op hele nieuwe plekken: m'n buik, armen, handpalmen, voetzolen,.. De jeuk was zo erg dat ik er niet van kon slapen. 

De volgende ochtend besloot ik de huisarts te bellen. Met de vraag of er iets was dat ik in kon nemen tegen de jeuk, wat veilig was tijdens de zwangerschap. Ik moest toen ook foto's van m'n borstkas en rug doorsturen en zou zo snel mogelijk teruggebeld worden. Zo gezegd, zo gedaan. Werd ook vrij snel teruggebeld, met het verzoek dit toch bij de gynaecoloog neer te leggen. Mocht het niks met de zwangerschap te maken hebben, kon ik opnieuw contact met de huisarts opnemen.

Na een minuut of 5 in de wacht bij de gynaecoloog, kreeg ik iemand aan de telefoon. Ik legde m'n situatie uit, en mij werd verteld dat ik dit best kan indienen als een soort e-consult, via mijn account op de website van het ziekenhuis. Zucht! Nu ja, toch maar even doen. Kreeg ik daar het respons dat er geprobeerd wordt 'binnen één week' antwoord te geven. Ondertussen zowat mijn huid opengekrabd, besloot ik enkele dagen later toch weer te bellen en te zeggen dat ik het echt niet meer trok. De jeuk is ondragelijk! Mij werd toen gevraagd of ik ook jeuk had op m'n handpalmen en voetzolen. Ja, heb ik. Na een kort overleg aan hun kant, moest ik binnen het uur op de spoedafdeling gynaecologie zijn. 

Er werd bloed geprikt, snel even gekeken of de jongens hun hartjes nog klopten, bloeddruk werd opgemeten. Gelukkig drie kloppende hartjes en een prima bloeddruk. Dat is al iets. Niet zo gek lang later kwam de verloskundige bij me terug, ik heb zwangerschapscholestase. Zwangerschapscholestase? Ik had er nog nooit over gehoord. Blijkbaar zijn de waarden van m'n gal te hoog, deze moeten onder 10 blijven, en ik zit op 50. Nog geen directe reden tot paniek, werd me verteld. Pas als de waarden hoger komen dan 100, dan kan het schadelijk zijn voor de kinderen. "Je bent er vroeg bij, meestal komt dit pas na 30 weken zwangerschap". Ik zit nu op week 19, dus dat stelde me niet helemaal gerust. Ik mag nu zowat elke week terug om bloed te prikken, krijg ook medicijnen om die waarden te verlagen, en ik mocht naar huis. Nu hopen op het beste.