Zwangerschaps diabetes. Uhm say what?

waarop mijn vriend en ik zeggen nou ja fijn dat je dat zo last minute nog verteld. Want als voorbereiding moet ik dan 3 dagen ook een soort dieet volgen. uiteindelijk dus naar het ziekenhuis waar ik een mierzoet drankje te drinken krijg ( de dokter waarschuwt me nog dat heel veel mensen  het niet te drinken vinden) waarbij ik denk waar hebben ze het over bij de eerste slokken. Maar dan op een gegeven moment is het toch te Zoet voor me en word ik er misselijk van. En geloof me ik ben best wel van de zoetigheid. Maar zelfs dit is mij teveel.

nja na veel moeite had ik het eindelijk achter de kiezen. waarop ze quasi grappig zegt zo en nou moet je 2 uur wachten en het liefst zo min mogelijk bewegen. zoek hier in de lobby van het ziekenhuis maar een lekkere bank op je zit hier nog wel even haha. nou ben blij dat zei er wel om kan lachen. 

Mijn vriend bedenkt zich dat het misschien wel handig is dat hij even boodschappen gaat doen. zodat we dat niet meer hoeven te doen. En hij trekt ziekenhuizen niet zo goed dus bij die gedachte stuur ik hem weg. 

En daar zit je dan op een bank in het ziekenhuis. Gelukkig had ik twee boeken mee genomen om een beetje de tijd mee door te komen. maar doe waren na een tijdje ook niet leuk meer.  En op dat moment realiseer ik me dat ik eigenlijk helemaal niet goed kan tegen het verplicht stil te moeten zitten. En begin me te vervelen. Ik denk nog wat stom dat ik juist vandaag mijn jurkje heb aangetrokken. Ik had wel even kunnen slapen. dan zou ik de tijd wel doorkomen. Maar als ik ga liggen heb ik het gevoel dat iedereen onder mijn jurk kan kijken. ( wat vast wel mee viel) maar ok ik ben dus niet gaan slapen. 

Ik begin me op een gegeven moment toch een potje misselijk te worden. ( waarschijnlijk door de lege maag die ik heb want moest het nog nuchter doen ook) nja dus ik zit wat misselijkheid weg te Zuchten door langzaam in en uit te ademen.  En op dat moment komt er een ouder stel tegenover me zitten.  waarvan de vrouw me wel heel bezorgd aankijkt en vraagt: gaat het wel meissie. waarop ik nog net een waterig antwoord kan geven dat het wel redelijk gaat. En grap zelf een beetje dat als het niet gaat ik in goede handen zou zijn aangezien ik in het ziekenhuis ben. 

Na 2 uur kon ik weer terug om bloed te laten prikken en om te kijken hoe mijn suikerwaarden nou zijn. daar was niks opmerkelijks te zien. maar moest toch voor de zekerheid de bloedtest maar afwachten. geloof me ik ben nog nooit zo blij geweest dat ik even wat kon eten met mijn vriend want ja die was ook klaar met de boodschappen. 

daarna zijn we naar huis gereden en hebben we deze week ook nog een echo staan als aanvulling op die bloedsuiker test Daar was alles goed. mijn vriend en ik verbaasde ons over hoe mooi onze kleine man al gegroeid is en we zijn nog steeds in de wolken dat hij het zo goed doet.