zwangerschaps blog deel 1

Daar ben ik weer

Ik wil mijn zwangerschap’s verhaal met jullie delen alleen zal ik deze keer in delen mijn blogs gaan posten omdat het best een verhaal is

Ik kreeg steeds vaker pijn in me rug en buik ik had al 1x een blaasontsteking achter de rug met de bijbehorende antibiotica en die was eigenlijk vrij snel over.

Ik bleef alleen heel veel bloed plassen echt helder rood bloed en dat was natuurlijk weer is niet goed na een urine check bleek ik weer een blaasontsteking te hebben en weer kreeg ik een antibiotica alleen deze keer ging de ontsteking niet over ik kreeg ook erg veel pijn in me onder rug en in me linker flank.

Ik was al na me 2e bezoek aan de verloskundige overgedragen aan de gynaecoloog want waar dat bloed en die pijn en me lage bloed druk en lage suiker vandaan kwamen dat kon zij niet verklaren dus ze wilde graag dat dit uitgezocht werd.

In het ziekenhuis kwam ik bijna elke week of meerdere keren in de week want ik had zoveel pijn en ik bleef veel bloed verlies houden en had veel last van harde buiken. Maar omdat ik nog maar 20 weken was en nog wel een poosje moest wilden ze me graag helpen om de komende 20 weken fijner door te komen. Na een bezoek aan de gynaecoloog van een paar uur wisten we eindelijk wat er met me aan de hand was, ik moest bloedprikken en me urine na laten kijken en ik kreeg een uitgebreide echo van de baby maar ook een inwendige echo en ik moest naar de uroloog en ik ook daar een echo van me nieren laten maken eigenlijk ging ik helemaal door de molen en maar goed ook.

De uroloog was geen onbekende van mij ik kom al jaren bij de uroloog omdat ik al vanaf me 22e last heb van nierstenen. ik heb chronisch last van nierstenen een normaal persoon krijgt het 1x en daarna nooit meer of met pech jaren later misschien ooit weer eens. Alleen ik heb het 6x gehad in het verleden.

Maar goed om even terug te komen op alle onderzoeken die ik in een snel treinvaart kreeg. De uitslag was dat ik nierstenen had en nierstuwingen. En ze hadden gezien door de inwendige echo dat me baarmoederhals al wat weker was geworden geen paniek maar ze hebben me wel gewaarschuwd voor een vroeg geboorte en zeker met al die prikkelingen rond om me buik en vagina vanwege de vele blaasontekingen die ik steeds had en die ook maar niet over gingen. En over de nierstenen die zaten op het moment van de echo op een gunstige plaats waardoor ik nog niet de koliek aanvallen had gevoeld maar het zat wel aardig te rommelen dus ik kreeg te horen dat als ik de aanvallen zou voelen ik gelijk moest bellen en zeker omdat dan weer me baarmoeder geprikkeld zou worden waren ze bang dat me bevalling op gang zou komen. Ik ging naar huis met een antibiotica en hopelijk hield ik het nog even vol.

Maar toen ik 24 weken was verloor ik nog steeds bloed en had ik steeds meer pijn en was erg ik moe van alle pijn. Ik besloot om de gynaecoloog te bellen en ze wilde dat ik gelijk langs kwam. Na wat onderzoeken kreeg ik te horen dat ik moest blijven ik belde Melvin dat ik moest blijven en of hij me tas in wilde pakken want ik was hier niet van uit gegaan. Ik baalde enorm maar aan de andere kant was ik wel blij want dan konden ze me pijn eindelijk is aan gaanpakken. Ik reeg een infuus met buscopan en een infuus met antibiotica voor me nierbekken ontsteking die ik ook inmiddels had opgelopen na een verwaarloosde blaasontsteking. De volgende ochtend kreeg ik bezoek van de uroloog en ik kreeg weer een nier echo om te kijken waar de steen inmiddels zat. Gelukkig ging het engzins met de pijn en de steen zat nog steeds gunstig dus ik mocht weer naar huis. Toen ik thuis kwam ging het wel met de pijn en ben een beetje gaan rommelen in huis. Alleen na het avond eten was het foute boel ik kreeg een aanval ik herkende het aan alles dit was de pijn die ik vroeger ook had dus ik belde gelijk de gynaecoloog en ik mocht me tas weer inpakken want ik moest komen en er van uitgaan dat ik moest blijven. Ik kwam in het ziekenhuis en na een hart filmpje van de baby en wat onderzoekjes zagen ze wel dat dit niet meer ging met mij qua pijn ik had ook wat verhoging dus ze brachten me naar me kamer waar ik gelijk weer aan het infuus ging en ik kreeg deze keer ook een prik in me been met phetadine zo en wat is die prik lekker zeg de pijn voelde ik weg trekken en ik werd er lekker moe van dus ik heb de hele nacht heerlijk geslapen. Die morgen kreeg ik ook een bezoek van de uroloog en zij melden mij dat ik geopereerd moest worden en dat ik een dubbel J katheter zou krijgen maar de paniek sloeg me toe want een dubbel J katheter vind ik geen pretje ik heb deze al een paar keer gehad en ik kreeg toen steeds last van blaaskrampen en dat slangetje wat van af je nier tot aan je blaas zit irriteert best wel, dus ik smeekte om geen dubbel J katheter te plaatsen na het weg halen van de nierstenen maar dat konden ze me niet beloven.

De volgende dag zou ik geopereerd worden dus ik mocht vanaf die avond niks meer eten en drinken ik had te horen gekregen van de gynaecoloog dat de kans groot was dat de bevalling op gang zou komen dus ik was daar best wel van geschrokken want ik was nog maar 26 weken en dat zou betekenen dat de kans op overleving was erg klein dus ik was best zenuwachtig. De volgende ochtend kreeg ik te horen dat de operatie een dag was uitgesteld vanwege andere spoed operaties dus ik bleef nog een hele dag in zenuwen maar hoelaat de operatie zou zijn dat wist niemand ik zou ergens in de loop van de dag geholpen worden. De volgende ochtend kwamen 2 goede vriendinnen op visite zij hebben mij enorm gesteund mijn hele zwangerschap tot aan het einde. Ik was blij om hun te zien want de verpleegkundige had me verteld dat ik rond 15:00 geopereerd zou worden, al snel kwam de gynaecoloog langs met haar visite rondje en ineens stonden daar 2 verpleegkundige met de mededeling dat ze me op kwamen halen want ze stonden me op te wachten in de OK. Ik raakte in paniek want het was nog maar 09:05 en Melvin was er nog niet en ik was zo zenuwachtig dus 1 van me vriendinnen belden snel naar Melvin en al gauw wisten we dat hij bijna in het ziekenhuis was maar toch namen ze me mee met tranen over me wangen reed ik me kamer uit en godzijdank kwam ik Melvin op de gang met Jay-Jay en Mac-Kenzy tegen ik kreeg een kus en een dikke kroel en daar ging ik naar de OK.

De uroloog kwam na de operatie melden bij Melvin dat het goed was gegaan en dat alles goed was met de baby en dat ik nog lag te slapen en als ik terug zou zijn me na een uur weer helemaal goed zou voelen. Toen ik wakker werd waren me oma en me moeder ook op visite en ik voelde me ondanks de narcose wel goed was nog een beetje slaperig maar al snel voelde ik me inderdaad steeds beter alleen na een uurtje kreeg ik koorts en veel pijn en werd ik benauwd en ging het helemaal niet meer goed ze wisten niet waar door dit kwam dus ze wilde een hartfilmpje maken en die was goed verder was het voor hun ook een raadsel waarom ik me zo voelde. De dag erna zijn ze me verder gaan onderzoeken en kwamen ze na een urine kweek er achter dat ik een zeldzame bacterie met me mee droeg in me urine wat een ontsteking had veroorzaakt en ik dus een zware penicilline kuur en hopelijk zou het snel beter met me gaan. Gelukkig was het de volgende dag al wat minder en ging het elke dag een stukje beter met mij en mocht ik na een week weer naar huis. Ik had wel een dubbel J katheter gekregen ik had daar best last van maar dat was niet zo gek want er zat natuurlijk daar ook nog ergens een baby. Ik moest over een week weer terug komen voor een aantal controles en verder rustig aan doen.

Dit was dan me 1e deel van me zwangerschap’s blog. Ik post snel deel 2