Zwangerschap (deel 1)

De eerste echo (6 weken)

Nu is het zo ver! We krijgen onze eerste echo. Het blijft toch heel spannend omdat de vorige keer toen we zwanger waren niks te zien was met alle gevolgen van dien (beschreven in een van mn blogs) je bent toch onverwacht bang. 

Toen we aankwamen in de kliniek werden we zoals altijd vriendelijk begroet. Al snel kwam de fertiliteitsarts eraan en konden we mee lopen. Mijn hart ging te keer als een gek.. wat is het spannend!  Ik deed m’n onder kleding uit en ging liggen mijn man hield m’n hand vast en we keken elkaar aan met de blik van het komt allemaal goed. Zodra hij begon met de echo zag ik het kleine blinkende lichtje en ik kreeg tranen in m’n ogen van blijdschap en geruststelling. De arts zei zie je het hartje ik zei ja die kan ik zeker zien. Hij zei dat hij goed en sterk klopte en dat hij zo geen negative dingen kan zien. Hij zei dat de eerste tien weken cruciaal zijn want daar ontwikkelen alle organen en als dat niet goed verloopt het mis kan gaan. Maar god zij dank zag alles er uit zoals het hoorde te zijn.

We kregen een echo aangeboden ongeveer 4 weken erna en ook daar zag het er allemaal goed uit. 

De zwangerschap zelf 

Zoals ik al omschreef in de vorige blog, was ik een nieuwe baan begonnen als hotel manager wat veel tijd en energie vergt.  Ik kreeg ontzettend last van misselijkheid wat uiteindelijk resulteerde in overgeven en echt de hele dag. Het brak me op ik kon merken dat ik stress aan voelde komen en ik kon absoluut tegen niemand zeggen nog dat ik zwanger was. Toen heb ik de knoop doorgehakt en met mijn baas erover gehad. Ik vertelde hem dat ik zwanger ben en ontzettend slecht voel en dat in kombinatie met stress het gewoon niet te doen is. We kwamen tot de conclusie om mij over te plaatsen naar een kleinere en rustige hotel waar ik daar dan manager zou zijn. Dat was voor mij helemaal prima. Naar een paar weken daar te hebben gestaan werd de misselijkheid zo erg dat ik me uiteindelijk twee weken heb ziek gemeld. Eindelijk aan het begin van mijn  tweede trimester begon de misselijkheid af te nemen en kon ik weer gaan werken. 

Maar helaas van het een kwam het ander. Bekken instabiliteit en ligamenten pijn kwam snel aankloppen. Iets wat ik totaal niet had bij de eerste zwangerschap. Uiteindelijk de beslissing genomen om helemaal uit de receptie en management te gaan en op het kantoor te gaan werken 20 uur in de week. Ik wilde het risico gewoon niet nemen en ook niet 100% ziekgemeld zijn omdat ik gevoelig ben voor depressie. 

Het was de beste keuze die ik gemaakt hebt, ik heb meer energie voor mijn zoontje, ik ben meer positief en levendig en geniet meer van het leven. Ik voel me een betere moeder omdat ik meer vrolijk ben. Voor mij nooit meer z’n baan in combinatie met een kleine en zwangerschap. Ik realiseer mij nu dat nu de tijd is om voor ze te zijn en nu de tijd is dat ze je het meest nodig hebben. ❤️