Zwangerschap Lars

Binnen 4 maanden was het raak en wat waren we allemaal blij! Na een paar weken na ontdekking maar een afspraak bij de verloskundige gemaakt. Daar bleek ik iets verder dan verwacht.. Oeps.. Nou ja, gelukkig zag het er goed uit. Ik was toen 12+4 weken dus 3 weken later weer een afspraak + echo en alles was gelukkig nog steeds goed! Wel was ik tot 14 weken erg misselijk en erg moe. Ik hoefde de geur van koffie maar te ruiken en er kwam al een golf misselijkheid naar boven, bah! Inmiddels weten alle mensen die dicht bij ons staan het ook en iedereen is blij voor ons! Met 19 weken weer naar de verloskundige en ons kleintje weer even gehoord en alles ziet er weer goed uit! Ook weer even het hartje van de kleine weer gehoord, zo mooi altijd! Met 18 weken ook al de eerste schepjes gevoeld! Met 20+1 de 20 weken echo gehad en alles zag er perfect uit! Ook weten we dat we nu een zoon krijgen, dat was even schakelen, want had een voorgevoel dat het een meisje zou worden maar gezondheid is belangrijker dan geslacht. Savonds gingen mijn hormonen toch wel een beetje op de loop want toen ik mijn vader obelde (hij dacht ook een meisje) begonia uit het niks ineens te huilen, oei stomme hormonen... verder ging het tot ongeveer 28 weken volgens het boekje, want toen kreeg ik rugklachten en ben ik in de ziektewet gegaan want werken ging niet meer. Dus vanaf toen elke week naar de bekkenfysio, dat gaf gelukkig wel wat verlichting maar zware huishoudelijke taken zoals stofzuigen mocht ik niet meer doen. Lopen met de hond lukte in het begin ook niet, maar gelukkig was hij lopen naast de fiets wel gewend dus deden we dat maar zo vaak mogelijk. Vanaf week 34 erg last van brandend maagzuur en niks helpt. Maar ja, zo lang de kleine het goed doet hoor je me niet echt klagen. En gelukkig is alles klaar en staat de vlucht tas en maxi cosi ook klaar mocht het zo ver zijn. 20 december weer een afspraak bij de verloskundige en dit keer had ik  zoiets van zal wel allemaal wel weer goed zijn, sta zo weer buiten! Helaas voor mij dit keer niet want mijn bloeddruk is aan de hoge kant dus ze is bang dat ik pre eclamptie aan het ontwikkelen ben dus moet ik maandag bij de andere verloskundige langs die dan dienst heeft. Maandag helaas nog steeds hoog en ook mijn urine wordt gecontroleerd en er blijken ook wat sporen eiwit in te zitten.. maar volgens haar is deze hoeveel eiwit nog te verwaarlozen dus komt ze donderdag op 2e kerstdag bij mij thuis langs want dan hoef ik vrijdag niet vroeg op controle zegt ze. Ik vind het prima! 2e kerstdag om 11 uur staat is ze er. Ze gaat eerst het hartje beluisteren en die klinkt weer perfect! Dan weer urine en die is hetzelfde als maandag. En dan weer bloeddruk meten, die is weer normaal dus nu voor aanstaande maandag weer een afspraak als de baby zich niet eerder meld. Helaas nog geen baby, maar het begint al wel wat te rommelen en een uur voor afpraaak twijfel ik of ik moet bellen of niet maar ga toch maar. En zoals altijd vraagt ze hoe het gaat. Ik zeg dat ik wat buikpijn en rugpijn heb. Alle controles weer goed gelukkig en ik vraag haar of ze kan strippen want ik ben het zat. In eerste instantie wil ze niet maar omdat ik geen nieuwjaarsbaby wil. Maar na lichtelijk aandringen geeft ze mijn zin, Haha en heb al 2 cm ontsluiting. Ook nog even met de echo naar de baby gekeken. En ze verteld dat de verloskundige waar ik het meeste op controle ben geweest vanavond dienst heeft, ik kan wel een gat in de lucht springen Haha, maar dat dien we maar niet. Het bevallingsverhaal doe ik een andere keer want heb nu al een heel lang verhaal getypt. ☺️