Zwanger zijn van mijn eerste kindje Ella

Wat was het spannend maar zeker ook verrassend toen we na een maand al zwanger bleken te zijn. En wat was het moeilijk om dit niet met de wereld te kunnen delen. 

De eerste test die ik heb gedaan was even tussendoor in mijn pauze, meer met de gedachte het zal nog wel niet gelukt zijn. Die 2 streepjes heb ik gezien maar niet direct opgeslagen. Zo gek eigenlijk maar het besef kwam later op het werk. OMG er stonden 2 streepjes, we zijn zwanger, een baby. Vanaf dat moment was ik verliefd op mijn kindje. Met 8 weken het hartje horen kloppen was het mooiste geluid dat ik ooit heb gehoord. Hierna hebben wij onze kleine verrassing aan naaste familie aangekondigd. Wat heb ik hiervan mogen genieten. De weken die volgde was ik heel moe maar weet je dat hoort erbij, mijn lichaam moest heel hard werken. Misselijk zijn hoorde erbij en iedereen verzekerde mij dit word na die 16 weken grens beter. Nou! Dit liep toch iets anders...

Constant misselijk zijn, de hele dag ziek op de bank liggen en op een gegeven moment niks meer binnen kunnen houden. Steeds weer testen om te kijken of alles goed ging met ons kleine meisje. Dit was gelukkig altijd het geval. Helaas betekende dit voor mij dat ik gewoon zo door moest zwoegen. Iedere week leek het steeds erger te worden en nog steeds deed ons meisje het heel goed dus nog even doorzetten. Vanaf een week of 12 tot zo'n 30 weken zwangerschap heb ik mij honds beroerd gevoeld en ik kon niet wachten totdat dat lieve meisje geboren zou worden. Uiteindelijk kwam ik in het ziekenhuis terecht met minder leven en werd mij dood leuk verteld door een verpleegkundige dat ze niet begreep dat niemand aan de bel getrokken had want zij hadden mij kunnen helpen. Toen zakte de wereld wel even onder mij vandaan. Gelukkig was het bijna zo ver en eerlijk waar voor die baby in je buik heb je alles over. De laatste weken heb ik heerlijk genoten en samen met familie kerst en oud en nieuw kunnen vieren.

Volgende keer meer over mijn eerste bevalling...